برخی دیگر از گونه‌های گیاهای دماوند عبارت‌اند از: کاج آلپ، اسپرس کوهی نیمه کروی، گون، یاسمن صخره‌ای، ازمکی کوهسری، پیربهار دنایی، شبدر شاه بلوطی، ترشک کوهسری، دغدغک البرزی، پلاخور بوته‌ای، گالش انگور، تیره گل، نسترن وحشی، قفقازی، رز گردآلود، گز، علف بره، چمن آراراتی، چمن گندمی آسیای مرکزی، جاروی علفی بامی، علف قرمز، جو چمنزار، ملیکای بی زبانک، علف صورتی، چاودار هراتی، شبه یولاف شکننده، ریش سنبل، خشخاش طناز، شکرتیغال و شکرتیغال مشهدی، چون جاشیر، سریش و در جاهای مرطوب زبان طلا، پیرسنبل، قدومه پرشاخه، جعفری فرنگی معطر، بادرنجبویه دنایی، خاکشیر تلخ کوتوله، گل بی مرگ طلایی، پنجه برگ نقره گون، آزاد بری، پنجه برگ همدانی، دنایی، سنبله ارغوانی و مینای پرکپه برگ نقره‌ای.

جانوران شکارچی چهارپا مثل روباه، شغال، سگ و گرگ در پیرامون دماوند پراکنده‌اند. این جانوران تا ارتفاع متری کوه دماوند هم دیده می‌شود. خرس‌ها هم در این منطقه زندگی می‌کنند، اما بیشتر در غرب و شمال دیده می‌شوند و از ارتفاعات بلند دوری می‌کنند.

آشوریان کوه دماوند را کان سنگ لاجورد می‌انگاشتند. در زمان تاخت و تاز آشوری‌ها به فلات ایران این کوه بخشی از حدود مادها شمرده می‌شد و در متن‌های آشوری هم بدان اشاره‌ شده‌ است.. دیاکونوف، سنت گذاردن پیکر مردگان در کوه‌ها را آیین مغانی می‌انگارد که در دامنه دماوند می‌زیستند و آیین خود را به دیگر جاهای ایران پراکندند. در دامنه دماوند تعداد زیادی گور پیش از تاریخ وجود دارد. در سده هشتم میلادی در پای کوه دماوند دژی بوده است. که موبدی زرتشتی به نام مس‌مغان و پیروانش در آن می‌زیستند و این دژ به فرمان المهدی خلیفه عباسی ویران‌ شده و مس‌مغان نیز کشته شد. در دوران سلطنت پهلوی و در دوره‌های مختلفی از تاریخ ایران از نقش کوه دماوند و خورشید در حال تابش از پشت آن به‌عنوان نماد ایران زمین بهره می‌بردند.

متیلن کلراید که دی کلرومتان یا DCM نیز نامیده می شود، از جمله حلال های قوی می باشد. همچنین دی کلرومتان یک هیدروکربن کلردار است. که از گروه حلال های هالوژنه محسوب می شود. نام های دیگر متیلن کلراید، متیلن دی کلراید، حلال متیلن، سولمتین، دی کلرید متان، متان- دی کلرو، متیلن بی کلراید، مبرد-، فریون-، R- ،DCM ،MDC است..

سلام من دوسه بار چندین ماه قبل روی دستم ریخت و باعث سوزش و قرمزی دستم شد. به پزشک مراجعه کردم و گفتن مسئله ای نیست . البته بلافاصله پس از تماس به مدت طولانی دستم رو شستم . سوختگی شدید نبود و مقداری هم که روی دستم ریخت بار اول شاید چیزی حدود پنج سی سی بود و بار بعد هم همین مقدار البته در ترکیب با مواد دیگر بود یعنی مثل بار اول خالص نبود ایا ممکنه خطری داشته باشه ؟

متیل کلراید خشک ممکن است. در فلزات متداول مانند فولاد، آهن، مس و برنز وجود داشته باشد، اما بر روی آلومینیوم، روی، ریخته گری قالب و احتمالاً آلیاژهای منیزیم دارای یک عمل خورنده است.. متیل کلراید نباید با آلومینیوم است.فاده شود، زیرا در صورت وجود رطوبت، در اثر تماس با آن فلز، خود به خود ترکیبات متیل آلومینیوم قابل اشتعال ایجاد می کند. با ماده خشک کننده، آلومینای فعال شده، هیچ واکنشی اتفاق نمی افتد.

مقدار کمتری از کلرومتان با واکنش مخلوطی از متان با کلر در دمای بالا تولید می شود. با این حال، این روش همچنین ترکیبات کاملاً کلردار مانند دی کلرومتان، کلروفرم و تتراکلرید کربن را تولید می کند. به همین دلیل، کلرزنی متان معمولاً فقط در مواقعی انجام می شود که سایر محصولات نیز مورد نظر باشند. این روش کلرزنی همچنین کلرید هیدروژن را به صورت همزمان تولید می کند که مشکل دفع ایجاد می کند.

متیلن کلراید یک اسید لوئیس است. که می تواند هیدروژن را به اهدا کنندگان الکترون پیوند دهد. این ماده به عنوان یک اسید سخت طبقه بندی می شود. دی کلرومتان یک حلال است. که در بسیاری از مطالعات ترمودینامیکی اتصال پیوند دهنده و پذیرنده مورد است.فاده قرار گرفته است..