در سال زیر نظر فدراسیون جهانی اسکی و متخصصان این رشته، گلنگ احداث پیست چمن دیزین زده شد. این پیست به طول ۵ متر، در شمال غرب دفتر مدیریت پیست دیزین قرار دارد و تا بخش جنوبی رستوران کشیده شده است.. پیست چمن تنها پیست اسکی قابل است.فاده در فصل تابستان به شمار می‌رود. مسابقات جهانی اسکی روی چمن، تیراندازی با کمان، کایت و دوچرخه‌سواری کوهستانی در این پیست برگزار می‌شوند. پیست چمن به تله‌های مختلف مجموعه دسترسی دارد. وجود گیاهان نادر در فصل تابستان، از جذابیت‌های این پیست است..

پیست دیزین فقط مختص زمستان نیست و در تابستان نیز می‌توانید به پیست چمن آن سر بزنید. برای کسانی که می‌خواهند از هوای زمانی و دمای منفی درجه سانتی‌گراد لذت ببرند، سرزدن به پیست دیزین در فصل پاییز و زمستان، بهترین انتخاب است..

رستوران چمن، یکی از رستوران‌های لوکس و لاکچری مجموعه دیزین است.. این رستوران در بالای تپه قرار گرفته است.. پنجره‌های بزرگ و سرتاسری آن به شما اجازه می‌دهد که در حین صرف غذا، از منظره سفیدپوش و باابهت بیرون نیز لذت ببرید. در مجموعه چمن، علاوه بر رستوران و غذاهای سنتی، کافی‌شاپ نیز وجود دارد. برای صرف نوشیدنی هم می‌توانید به این مجموعه سر بزنید.

با تشکیل پایگاه سازه‌های آبی و گسترش فعالیت‌های پژوهشی پیرامون این سازه‌ها ابتدا پرونده مجموعه آسیاب‌های شوشتر که سال‌ها در لیست پیشنهادی ثبت جهانی ایران قرار داشت تهیه گردید. اما به پیشنهاد و نظر کارشناسان میراث جهانی یونسکو مبنی بر اینکه محوطه آسیاب‌ها تنها بخشی از مجموعه به‌هم پیوسته سازه‌های آبی در شوشتر است. تهیه پرونده منظومه آبی تاریخی شوشتر در دستور کار قرار گرفت. این پرونده پس از تکمیل و رقابت موفقیت‌آمیز در مقایسه با آثار پیشنهادی دیگر، از سوی سازمان میراث فرهنگی کشور به عنوان دهمین اثر ایران به کمیته میراث جهانی یونسکو ارائه شد. سرانجام در نشست سالانه اعضای این کمیته در ژوئن (‎۵ تیر ۸۸) در شهر سویل اسپانیا، این پرونده با احراز معیارهای ، و ۵ با عنوان سیستم آبی تاریخی شوشتر در فهرست میراث جهانی یونسکو با شماره ۵ به ثبت رسید.

از دهه ۸ خورشیدی تا کنون هشدارهای بسیاری در مورد رانش دیواره غربی مجموعه آبشارها و آسیابهای آبی داده شده اما اقدام مشخصی برای کنترل آن صورت نگرفته‌است. در صورت ریزش این دیواره تخریب آسیاب‌های آبی باستانی در این میراث جهانی حتمی است.. تا کنون هیچ بررسی جامعی برای یافتن دلایل رانش و آغاز ریزش دیواره‌ها و ابنیه این میراث جهانی ذکر نشده، ولی از دلایل احتمالی این رانش به نشت آب و فاضلاب شهری از دیواره غربی این اثر و بارگذاری بیش از حد و احداث ساختمانهای جدید در نزدیکی این دیواره نام برده شده‌است. به دلیل احتمال فروریزی، بخش غربی این میراث جهانی به روی بازدیدکنندگان بسته شده‌است.

با وجودی که سازه‌های آبی تاریخی شوشتر که به‌صورت سیستم هیدرولیکی واحد کار می‌کنند، از حدود سال پیش تا کنون پیوسته در حال کار بوده‌اند، در سال‌های اخیر وضعیت هشدار دهنده و تهدیدهای جدی برای این میراث جهانی پیش آمده که در صورت عدم چاره‌اندیشی به تخریب بخش‌های مهم این آثار میراث جهانی منجر می‌شود. بخشی از این تهدیدها به شرح زیر است.:

دیواره شمالی پل بند گرگر در سال ۸۸ در اثر دستکاری غیراصولی فرو ریخت. در نزدیکی این دیواره گمانه‌های بزرگ و پرتعدادی حفر شده بود که باعث سست شدن و ایجاد ترک و شکاف در دیواره این پل بند تاریخی شده و در پی آن دیواره شمالی این پل بند فروریخت. پس از چند سال این پل بند تاریخی به منظور عبور و مرور خودروها تا حدی ترمیم شد اما هنوز به‌طور کامل ترمیم نشده و در مورد علت حفر عجیب این تعداد گمانه‌های بزرگ در پای این میراث جهانی هیچ توضیحی ارائه نشده‌است.

با تشکیل پایگاه سازه‌های آبی و گسترش فعالیت‌های پژوهشی پیرامون این سازه‌ها ابتدا پرونده مجموعه آسیاب‌های شوشتر که سال‌ها در لیست پیشنهادی ثبت جهانی ایران قرار داشت تهیه گردید. اما به پیشنهاد و نظر کارشناسان میراث جهانی یونسکو مبنی بر اینکه محوطه آسیاب‌ها تنها بخشی از مجموعه به‌هم پیوسته سازه‌های آبی در شوشتر است. تهیه پرونده منظومه آبی تاریخی شوشتر در دستور کار قرار گرفت. این پرونده پس از تکمیل و رقابت موفقیت‌آمیز در مقایسه با آثار پیشنهادی دیگر، از سوی سازمان میراث فرهنگی کشور به عنوان دهمین اثر ایران به کمیته میراث جهانی یونسکو ارائه شد. سرانجام در نشست سالانه اعضای این کمیته در ژوئن (‎۵ تیر ۸۸) در شهر سویل اسپانیا، این پرونده با احراز معیارهای ، و ۵ با عنوان سیستم آبی تاریخی شوشتر در فهرست میراث جهانی یونسکو با شماره ۵ به ثبت رسید.