شاید بهتر باشد قبل از پاسخ قرچک کجاست؟ علت نامگذاری این شهرستان بررسی شود. روس‌ها در جریان جنگ جهانی دوم برای بازرسی محموله‌های گندم که توسط قطار به اتحاد جماهیر شوروی فرستاده می‌شد، پست‌های بازرسی قرار داده بودند. قرچک امروزی در واقع کوتاه شده‌ی نام (قریه چک) است.، که توسط مردم بومی ‌به این شهرستان گفته می‌شد. با سایت جاده همراه باشید تا با قرچک، با لقب ایران کوچک بیشتر آشنا شوید.

یکی از دلایل رشد جمعیت در قرچک علاوه بر نزدیکی به تهران و پایین‌تر بودن قیمت مسکن، خاک مرغوب این شهرستان است.. در سال‌هایی که تهران در امر شهرک سازی و ساخت و ساز، گوی رقابت را از سایر شهرهای ایران می‌ربود، نیاز به آجرهای فشاری و مصالح ساختمانی بیش از بیش احساس می‌شد. قرچک با داشتن خاک مناسب و کوره پزخانه‌ها میزبان کارگران فصلی از سرتاسر کشور شد. به طوری که اقوام مختلف كرد، آذری و ترك، عرب، بلوچ، شمالی، خراسانی و افغان (مهاجران افغانستان) در این شهر زندگی جدیدی را آغاز نمودند.

قرچک در سال ۵۵ شمسی به دلیل توسعه در صنعت و جذب مهاجر از نقاط مختلف کشور به شهر تبدیل شد. در شهر قرچک محله های مختلفی وجود دارد و معمولا مهاجران هر شهر یا کشور محله خاص خود را در قرچک تشکیل داده اند. جالب اینجاست که روی تابلو مسجد هر منطقه در کنار نام مسجد، اسم منطقه‌ای که مهاجران از آنجا مهاجرت کرده اند، نوشته شده است..

قلعه سلاسل دژی بسیار بزرگ و دارای حیاط‌های مفصل و متعدد، سربازخانه‌ها، طویله‌ها، حمام‌ها، شبستان‌ها، برج‌ها، باغچه‌ها، قورخانه، نقاره خانه، حرم خانه، آشپزخانه، قاپی‌های متعدد، حوض‌های بزرگ، حصار و خندق بوده‌است. این قلعه مرکز کنترل نهر داریون و همچنین محل است.قرار والی خوزستان بوده‌است. باوجود تخریب قسمت عمده این قلعه، بخش‌های باقیمانده چشمگیر و بسیار دیدنی هستند.

بند شرابدار در منطقه شرابدار (کمیته سوخت) شوشتر و بر روی شاخه‌ای از نهر داریون موسوم به نهر رقط به صورت شرقی- غربی قرار گرفته‌است. این سازه را بین دو بنای آبی مهم پل بند لشکر و پل بند ماهی بازان شاهدیم که در ضلع جنوبی آن قسمتی از حصار شهر قرار گرفته‌است. این پل بند با شماره ۸ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده‌است.

با وجودی که سازه‌های آبی تاریخی شوشتر که به‌صورت سیستم هیدرولیکی واحد کار می‌کنند، از حدود سال پیش تا کنون پیوسته در حال کار بوده‌اند، در سال‌های اخیر وضعیت هشدار دهنده و تهدیدهای جدی برای این میراث جهانی پیش آمده که در صورت عدم چاره‌اندیشی به تخریب بخش‌های مهم این آثار میراث جهانی منجر می‌شود. بخشی از این تهدیدها به شرح زیر است.:

با تشکیل پایگاه سازه‌های آبی و گسترش فعالیت‌های پژوهشی پیرامون این سازه‌ها ابتدا پرونده مجموعه آسیاب‌های شوشتر که سال‌ها در لیست پیشنهادی ثبت جهانی ایران قرار داشت تهیه گردید. اما به پیشنهاد و نظر کارشناسان میراث جهانی یونسکو مبنی بر اینکه محوطه آسیاب‌ها تنها بخشی از مجموعه به‌هم پیوسته سازه‌های آبی در شوشتر است. تهیه پرونده منظومه آبی تاریخی شوشتر در دستور کار قرار گرفت. این پرونده پس از تکمیل و رقابت موفقیت‌آمیز در مقایسه با آثار پیشنهادی دیگر، از سوی سازمان میراث فرهنگی کشور به عنوان دهمین اثر ایران به کمیته میراث جهانی یونسکو ارائه شد. سرانجام در نشست سالانه اعضای این کمیته در ژوئن (‎۵ تیر ۸۸) در شهر سویل اسپانیا، این پرونده با احراز معیارهای ، و ۵ با عنوان سیستم آبی تاریخی شوشتر در فهرست میراث جهانی یونسکو با شماره ۵ به ثبت رسید.

دیواره شمالی پل بند گرگر در سال ۸۸ در اثر دستکاری غیراصولی فرو ریخت. در نزدیکی این دیواره گمانه‌های بزرگ و پرتعدادی حفر شده بود که باعث سست شدن و ایجاد ترک و شکاف در دیواره این پل بند تاریخی شده و در پی آن دیواره شمالی این پل بند فروریخت. پس از چند سال این پل بند تاریخی به منظور عبور و مرور خودروها تا حدی ترمیم شد اما هنوز به‌طور کامل ترمیم نشده و در مورد علت حفر عجیب این تعداد گمانه‌های بزرگ در پای این میراث جهانی هیچ توضیحی ارائه نشده‌است.