همین موضوع سبب شده که تا به امروز سطح کیفی سکونت در اونها به حد ایده‌آلی برسه. چرا که علاوه بر وجود انواع امکانات، فاز‌های ، و در بهترین موقعیت جغرافیایی و آب وهوایی شهر پردیس تهران هم هستن که در بین اونها، فاز هم لقب بهترین‌ رو به خودش اختصاص داده. 

در سرشماری سال ، شهر پردیس تنها نفر جمعیت‌ رو در خودش جای داده بود. بعد از گذشت سال و در سال ، جمعیت این شهر به نفر رسید که رشد فوق العاده‌ای محسوب میشه. اما رشد جمعیت شهر پردیس همین جا متوقف نشد. سال جمعیتش به نفر رسید تا باعث بشه، مسئولین نگاه ویژه‌ای به شهر جدید پردیس تهران داشته باشن و این شهر، بیشترین رشد خودش‌ رو تجربه کنه.

با وجود اینکه سکونت این جمعیت در حاشیه‌ی پایتخت، دردسرهای زیاد خودش‌ رو برای شهرداری و اداره‌ی اون داره اما شاید تنها راه حل باشه. سال بود که شهر جدید پردیس در کیلومتری شرق تهران (تهرانپارس) و به عنوان پانزدهمین شهرستان است.ان تهران، ایجاد شد. 

گلایسین جهت معلق کردن مواد در آبمیوه ها و آبلیمو در صنایع غذایی کاربرد ویژه ای دارد. همچنین به دلیل ارزش غذایی پایین در مواد غذایی خیلی مورد است.فاده قرار نمی گیرد ولی به عنوان یک طعم دهنده کاربرد دارد. این آمینو اسید طعم شیرین ملایمی دارد و مزه نهایی ساخارین را می پوشاند. این ماده همچنین دارای خاصیت نگهدارنده است. که به دلیل تشکیل کمپلکس با یون های فلزی می باشد. مجتمع های فلزی گلایسینات، برای مثال گلایسینات مس(II) به عنوان مکمل خوراک دام است.فاده می شوند.

گلایسین جهت معلق کردن مواد در آبمیوه ها و آبلیمو در صنایع غذایی کاربرد ویژه ای دارد. همچنین به دلیل ارزش غذایی پایین در مواد غذایی خیلی مورد است.فاده قرار نمی گیرد ولی به عنوان یک طعم دهنده کاربرد دارد. این آمینو اسید طعم شیرین ملایمی دارد و مزه نهایی ساخارین را می پوشاند. این ماده همچنین دارای خاصیت نگهدارنده است. که به دلیل تشکیل کمپلکس با یون های فلزی می باشد. مجتمع های فلزی گلایسینات، برای مثال گلایسینات مس(II) به عنوان مکمل خوراک دام است.فاده می شوند.

گلایسین در سال توسط شیمیدان فرانسوی &#;هنری براکونوت&#; هنگامی که ژلاتین را با جوشاندن آن با سولفوریک اسید هیدرولیز کرد، کشف شد. او در ابتدا آن را شکر ژلاتین می‌نامید، اما شیمیدان فرانسوی ؤان باتیست بوزینگلو نشان داد که حاوی نیتروژن است.. دانشمند آمریکایی ابن نورتون هورسفورد، که در آن زمان دانشجوی شیمیدان آلمانی، جاستوس فون لیبیگ بود، نام گلیکوکول را پیشنهاد داد. با این حال، برزیلیوس، دانشمند سوئدی، نام ساده‌تر گلایسین را پیشنهاد کرد.

گلایسین در یک رژِم معمولی غذایی تقریبا به اندازه گرم وجود دارد و در غذاهایی که دارای پروتئین به مقدار خوبی هستند از جمله ماهی، گوشت، لبنیات و حبوبات یافت می‌شود. این ماده برای رژیم غذایی انسان ضروری نیست، زیرا در بدن از آمینو اسید سرم بیو سنتز می‌شود، که به نوبه خود از -فسفو گلیسرات حاصل می‌شود، اما ظرفیت متابولیک برای بیو سنتز گلایسین، نیاز به سنتز کلاژن را برآورده نمی‌کند.

این ماده یک انتقال دهنده عصبی مهاری در سیستم عصبی مرکزی به ویژه در نخاع، ساقه مغز و شبکیه است.. هنگامی که گیرنده‌های این ماده فعال می‌شوند، کلرید از طریق گیرنده‌های یونیوتروپیک وارد نورون‌ می‌شود و باعث پتانسیل پس سیناپسی مهاری (IPSP) می‌شود.