طبیعت زنده و با نشاط فیروزکوه و تمام روستاهای اطراف آن، باعث شده که محیط بسیار مناسبی برای زندگی گونه‌های جانوری متنوع به وجود بیاید. حیات‌وحش این منطقه ارزش زیستی بسیاری دارد و به همین دلیل باید تحت حفاظت جدی باشد تا از آسیب‌های دنیای مدرن در امان بماند.

مشخصات غار: طبق اندازه‌گیری‌های به عمل آمده، دهانه غار ۵* متر و ارتفاع آن متر می‌باشد و از سطح دریا ۵ متر ارتفاع دارد. دهانه یا اشکفت ورودی وسیع و پس از آن ایوانی با طاق بلند نمایان می‌شود که در منتهی‌الیه سمت چپ آن راه سنگلاخ ورود به دهلیز اولیه غار واقع شده بود که در سال ۸ به همت فرمانداری فیروزکوه راه ورودی به غار به صورت پلکانی به‌طور مناسبی بهسازی شده‌است. مجموعه غار بورنیک از سه تالار عظیم شکل گرفته‌است که بر فراز هر کدام از تالارها، طاق دیسها جلب نظر می‌کند. در روی سقف این طاق دیسها گسل یا شکافهای عمیق دیده می‌شود که حکایت از کهنگی و دیرینگی دارند و سال‌های مدیدی از عمر این شکافها سپری شده‌است. دیوارهای درون غار پوشیده از چکنده‌های گل کلمی، نخودی، سفید رنگ و صورتی است.؛ و زیبایی خاصی به غار بخشیده‌است. نورپردازی بر روی آن‌ها جلوه‌های ویژه‌ای را در درون غار ایجاد خواهد کرد. غار بورنیک از سه تالار تشکیل شده‌است: تالار نخست یا تالار بیرونی: کف این تالار شیب دار بوده و به است.ناد بقایای موجود بیشتر به صورت سنگچین مفروش شده‌است. این تالار بزرگ دارای ابعاد ۵* متر و ارتفاع ۸ متر است.. در منهی الیه این تالار دو فرو رفتگی بلند و ایوانی شکل وجود دارد که هر یک از آن‌ها نسبت به یکدیگر متر اختلاف ارتفاع دارند. بقایای موجود در این تالار نشانگر قدمت و پیشینه غار است.، در واقع محل سکونت اقوام و انسانهای غارنشین در این بخش می‌باشد. با توجه به وجود قطعات سفالینه شکسته شده و پراکنده در سطح این تالار نشانه‌های بارزی از زیستن انسان‌ها در ادوار پیش از تاریخ را می‌توان در این بخش جستجو نمود. تالار دوم یا تالار اصلی (مرکزی): این تالار محوطه‌ای است. به ابعاد * متر و ارتفاع الی ۵ متر که با سطحی شیب دار و شیب تند به سمت پائین کشیده شده‌است. تالار سوم: حدود متر ارتفاع داشته و فرم آن مستطیل شکل، به ابعاد ۵۵* متر می‌باشد. از ابتدا تا انتهای این تالار شیب تند سنگلاخی و لغزنده‌ای وجود دارد که تمامی سطح کف آن را در بر می‌گیردو منتهی‌الیه این شیب تند و لغزنده نیز دهلیزی به طول ۸ متر است. که به محوطه‌ای سخت‌گذر و پرتگاهی متصل می‌شود. عمق این پرتگاه نزدیک به متر است.

دلیل موقعیت جغرافیایی مناسب و آب و هوای مساعد، و همچنین وجود رودخانه‌ها و منابع آب شیرین در این شهرستان، باغداری رواج زیادی دارد. از محصولات کشاورزی فیروزکوه می‌توان به گندم، جو، بنشن، تره بار، زرد آلو، سیب، گیلاس، گلابی، گردو، انگور و آلبالو اشاره کرد.

هر یک از اندازه های فوق برای مصارف خاصی کاربرد دارند. نمونه ای از نحوه است.خراج پوکه معدنی به صورت عدسی هایی با قطر پنجاه تا صد متر و ارتفاع حدود پنج متر در زیر لایه هایی از خاک و سنگ وجود دارد. پس از حفر ترانشه توسط بلدوزر عملیات باطله برداری یعنی برداشتن سنگ و خاک از روی لایه های پوکه معدنی انجام می شود. در مرحله بعد عملیات بارگیری به کمک لودر صورت می پذیرد. ماده معدنی به وسیله کامیون کمپرسی از محل معدن حمل و به مراکز فروش فرستاده می شود.

دانه بندی پوکه معدنی و پوکه صنعتی هر یک در یک رنج است.. اما دانه بندی لیکا در کارخانه تولید شده. اما دانه بندی پوکه معدنی توسط سرندهای صنعتی جداسازی و تولید شده. در مواردی که کلوخه‌های بزرگ از معدن است.خراج شود با دستگاه‌های خرد کن، شکسته و از سرند عبور داده می‌شود. محصولات پوکه صنعتی به صورت دانه‌بندی مخلوط ۵- میلی‌متر وارد ســرند شده و به سه رده دانـه‌بنـدی – ، - و - میلی متر جداسازی می‌شوند.

برای نیل به این هدف، سبکدانه های مذکور با درصدهای مختلف جایگزینی و درصد با درشت دانه (شن طبیعی) و هم چنین به همراه بتن شاهد که فاقد سبکدانه می‌باشد، با ثابت نگه داشتن محدوده اسلامپ و نسبت آب به مصالح سیمانی( عیار سیمان کیلوگرم بر مترمکعب می باشد که درصد آن با میکروسیلیس جایگزین شده است.).

پوکه صنعتی از انبساط خاک رس در کوره های گردان با حرارتی حدود هزار و دویست درجه سانتیگراد بدست می آیند. دانه های پوکه صنعتی دارای شکل تقریبا گرد و سطح زبر و ناهموارند. رویه میکروسکوپی خارجی دانه ها دارای خلل و فرج ریز و قهوه ای رنگ و  بخش داخلی دانه ها دارای بافت سلولی سیاه رنگ است..

پوکه های صنعتی که به لیکا نیز معروف هستند، از فرآوری مواد در صنعت به وجود می آیند. در کارخانه ها ابتدا خاک رس را با آب مخلوط و آن را به شکل خمیر درآورده، سپس آنها را وزن دار کرده و پس از وزن دهی، آنها را  از آسیاب غلطکی عبور داده و سپس آن را در کوره خشک می کنند .ماده به دست آمده را در نهایت در کوره ها با دمای حدود درجه سانتیگراد حرارت می دهند. سپس دانه های گرد با سطح زبر و قهوه ای رنگی حاصی می شود.