پس از انقلاب ۵، طرح جامع تهران تنها برای ۸ سال بهطور مستقیم مبنای کنترل و هدایت توسعهٔ پایتخت ایران بود و در دهههای گذشته، تغییرات کالبدی و توسعهٔ کلانشهر تهران بیشتر بر مبنای مجموعهای از ضوابط و بخشنامهها صورت گرفتهاست.
شهرداری تهران با چالشهایی نیز مواجهه است. از آن جمله در زمینه رفع مشکلهای شهری اعم از ترافیکی و زیستمحیطی و نیز فساد در بخشهایی از این نهاد شهری موضوعهاییست که کم و بیش مورد توجه رسانهها و افکار عمومی قرار گرفتهاست.
از دههٔ چهل تا ۵، از سینمای فعال شهر تهران، نام بیش از یک سوم آنها خارجی بود. در این دوران شمار قابل توجهی از سینماهای نوین تهران در اختیار شرکتهای خارجی بود. همچنین به گزارش دفتر مطالعات و برنامهریزی وزارت فرهنگ و هنر، از فیلم نمایش داده شده در سال ۵ در تهران، فیلم ایرانی، فیلم آمریکایی و دیگر فیلمها نیز از کشورهای انگلستان، فرانسه، ایتالیا، هندوستان، ژاپن، هنگ کنگ و شوروی بودهاند.
به همین دلیل با پیوستن کشور به WTO، درصدی از سود صنعت کاشی و سرامیک کاهش خواهد یافت و این به این مفهوم خواهد بود که این صنعت تازه به متوسط جهانی نزدیک میشود. در واقع تولیدکنندگان کاشی و سرامیک از فروش محصولات خود ضرر نمیکنند بلکه سود آنها کاهش مییابد و البته این نیز، نیاز به مدیریت و برنامهریزی صحیح دارد.
اخیراً نیز اعلام شده است. که ایجاد کارخانههای کاشی با ظرفیت کمتر از میلیون متر مربع در سال در اولویت دریافت ارز از صندوق ذخیره ارزی نمیباشد. به همین دلیل خوشبختانه واحدهای جدید در حال احداث، دارای ظرفیتهای میلیون مترمربع و بیشتر هستند و واحدهای کوچک موجود نیز بهرحال جهت حفظ رقابت پذیری به ادغام روی خواهند آورد.
در موقعیت کنونی میزان سود و ارزش افزوده کاشی و سرامیکی که در داخل کشور تولید میشود در حدود درصد قیمت تمام شده آن است. که ارزش افزوده مناسبی است. ولی سودی که از صادرات این محصولات نصیب شرکتهای تولیدکننده میشود بسیار کمتر و در حدود نصف سود داخلی آن است..
بهروز اسدنژاد، کارشناس صنعت بیمه میگوید با توجه به افزایش حق بیمه خودروها، برخی از مردم دیگر توان بیمه کردن خودروی خود را ندارند و ترجیح میدهند هزینهای که بابت بیمه میدادند را صرف پوشاک، خوراک و مسکن کنند و از بیمه دست بکشند.
در صنعت کاشی و سرامیک، مزیتها و نقاط قوت فراوانی وجود دارد. با مقایسه نقاط قوت این صنعت در سطح جهان و ایران مشخص میشود که این نقاط قوت در بیش از ۵ درصد موارد مشترک هستند و بخش دیگری از آن، تنها به کشور ایران اختصاص دارد که ممکن است. در دیگر نقاط جهان به عنون نقطه قوت مطرح نباشند.