شهر صنعتی فیروزکوه در است.ان تهران و شهرستان تهران واق شده است. .که از مساحت کل ۵ هکتار برخوردار است..قراردادهای منعقد شده و واحدهای صنعتی این شهرک واحد است. که این واحد به بهره برداری رسیده اند. لازم به ذکر است. که طرح در شهرک صنعتی فیروزکوه در حال ساخت است.

شرکت مرکز پانل ، کنسرسیومی از فعالان باسابقه در صنعت فولاد است. که با تکیه بر توان فنی و تخصصی و سال‌ها تجربه‌ی پیشکسوتان فولاد شاغل در این شرکت‌ها، در راستای تامین نیاز مشتریان و خرید آگاهانه آن‌ها از بازار ساندویچ پانل ایران فعالیت می‌کند. با اتکا به پشتوانه سخت افزاری خود نظیر انبار به مساحت ده هزار متر مربع با سالن سرپوشیده، تامین و بازرگانی ساندویچ پانل، ارائه گواهینامه معتبر جهت تضمین کیفیت محصولات، خدمات پشتیبانی تا لحظه تحویل و نیز ارائه خدمات ویژه صنایع تولیدی کشور به صورت اختصاصی، تلاش دارد تا فضای امنی را برای مصرف کنندگان ایجاد نماید.

یکی از شهرک های صنعتی تهران که در مجاورت شهرستان فیروزکوه قرار دارد شهرک صنعتی فیروزکوه است. که حدود هکتار وسعت دارد و قرارداد در این شهرک صنعتی منعقد شده است.. هم اکنون واحد صنعتی در این شهرک مشغول به کار هستند و حتی می توانند شروع به فعالیت کنند.

در صنعت کاشی و سرامیک، مزیت‌ها و نقاط قوت فراوانی وجود دارد. با مقایسه نقاط قوت این صنعت در سطح جهان و ایران مشخص می‌شود که این نقاط قوت در بیش از ۵ درصد موارد مشترک هستند و بخش دیگری از آن، تنها به کشور ایران اختصاص دارد که ممکن است. در دیگر نقاط جهان به عنون نقطه قوت مطرح نباشند.

به همین دلیل با پیوستن کشور به WTO، درصدی از سود صنعت کاشی و سرامیک کاهش خواهد یافت و این به این مفهوم خواهد بود که این صنعت تازه به متوسط جهانی نزدیک می‌شود. در واقع تولیدکنندگان کاشی و سرامیک از فروش محصولات خود ضرر نمی‌کنند بلکه سود آنها کاهش می‌یابد و البته این نیز، نیاز به مدیریت و برنامه‌ریزی صحیح دارد.

پراکنده‌کاری نیز یکی دیگر از مشکلات بخش معدن است.. به‌خاطر تنوع معادن کشور، هر کسی معدنی را انتخاب کرده و به‌طور غیرمتمرکز و بدون اطلاعات کافی و لازم، فعالیت‌ خود را شروع می‌کند که این عمل سبب بروز مشکلاتی در تهیه مواد اولیه برای صنایع کاشی و سرامیک شده است..

بنابراین تنها بعضی از شرکت‌های داخلی صرفاً برای اینکه در بازارهای جهانی حضور داشته باشند اقدام به صادرات محصولات خود می‌کنند و می‌توان گفت در این شرایط، صادرات به جای اینکه یک تصمیم اقتصادی باشد بیشتر یک تصمیم مدیریتی است. به این مفهوم که این شرکت‌ها از دید مصالح بلندمدت خود و نه بر اساس سود حسابداری اقدام به صادرات می‌نمایند.

تا سال ۸ ظرفیت تولید کاشی در کشور به میلیون متر مربع رسید و از آن به بعد با توسعه بیشتری که انجام شد، در پایان سال ۸ ظرفیت تولید به میلیون مترمربع افزایش یافت؛ به طوریکه در این سال حدود میلیون متر مربع کاشی و سرامیک تولید شد.