وی در این بازدید به اتفاق مدیریت شهرک صنعتی قرچک مهندس حامد افشارنادری از روند است.قرار و تولید چندین واحد صنعتی شهرک در زمینه تولید پارچه رمبلی (شرکت اویاز) و شرکت قهوه اخوان و شرکت بسته بندی محصولات غذایی افق دریا ثمین بازدید کرد

بنابراین تنها بعضی از شرکت‌های داخلی صرفاً برای اینکه در بازارهای جهانی حضور داشته باشند اقدام به صادرات محصولات خود می‌کنند و می‌توان گفت در این شرایط، صادرات به جای اینکه یک تصمیم اقتصادی باشد بیشتر یک تصمیم مدیریتی است. به این مفهوم که این شرکت‌ها از دید مصالح بلندمدت خود و نه بر اساس سود حسابداری اقدام به صادرات می‌نمایند.

با این حال بعد از دوران صفویه این صنعت در ایران سیر نزولی داشت تا اینکه با تشکیل اتحادیه‌های کاشی سازی در سال مجدداً سیر پیشرفت آن شروع گردید و به تولید محصولی به مراتب با کیفیت تر از گذشته منجر شد. به طور کلی تولید و رشد صنعت سرامیک را در ایران معاصر را به دوران ذیل تقسیم می‌کنند:

این گروه موفقیت خود را با جذب تولیدکنندگان کوچکتر دوچندان کرد و تنوع محصولات خود را بالا برد. از سوی دیگر توانست از طریق همکاری با تولیدکنندگان بزرگ ظروف بهداشتی، گروه‌های قوی و بزرگی تشکیل دهد که می‌توانند کلیه وسایل بهداشتی منازل را تامین می‌کنند.

هم‌اکنون شاهد هستیم که این صنعت به‌شدت در حال گسترش است. و کشور برای جذب این میزان بار تولیدی، آمادگی لازم را ندارد. سؤال اصلی این است. که مازاد محصولات تولیدی کاشی در کجا فروخته خواهد شد؟ و در آینده چه اتفاقی برای این صنعت خواهد افتاد؟

اطلاع از وضعیت R&D در صنعت کاشی و سرامیک کشورهای اروپایی بسیار جالب و آموزنده است.. در این کشورها تحقیق و توسعه در این زمینه در کارخانه‌های تولید کاشی صورت نمی‌گیرد بلکه در این صنعت سرمایه‌گذاری لازم جهت تحقیق و توسعه و حتی تولید محصولات جدید را ماشین‌سازها و سازندگان تجهیزات انجام می‌دهند؛ در صورتی که مطابق تعاریف عامی که در ایران وجود دارد شاید این موضوع قابل پذیرش نباشد.