قله زیبای دماوند از شهر‌های تهران، قم و ورامین قابل رویت است.؛ اما بهتر است. برای صعود به آن باید به تهران یا شهر دماوند سفر کنید. مسیر های اصلی صعود به قله در چهار جبهه مشخص می‌شوند. هر چند که اغلب مسیرها دارای جان پناه هستند، اما بهتر است. حتما گروهی راه بلد را برای کوهنوردی انتخاب کنید. جبهه‌ جنوبی که از سمت جنوب شرقی کوه دماوند آغاز می‌شود رایج‌ترین مسیر صعود است.. آبشار یخی دماوند در مسیر این جبهه قرار دارد. امروزه  جان‌پناه برای کوهنوردان در مسیرهای مختلف صعود به قله ساخته شده که در تعدادی از آن‌ها امکان اقامت شبانه وجود دارد. همچنین می‌توانید در این قرارگاه‌ها راهنمای صعود به قله را نیز دریافت کنید.

در جبهه جنوبی کوه دماوند آبشاری یخ‌زده وجود دارد که در جهان منحصربه‌فرد است.. بلندی آن متر و قطر آن متر است. و یخ آن هیچ‌گاه ذوب نمی‌شود. در فصل تابستان، هر روز بر اثر تابش آفتاب در حدود ظهر و یک ساعت بعدازظهر، دمای هوا به بالای صفر می‌رسد و به‌دنبال آن آب بسیار کمی جاری می‌شود و در حدود بعدازظهر، دمای هوا به زیر صفر می‌رسد و یخ ذوب‌شده دوباره منجمد می‌شود؛ به این ترتیب آبشاری یخی پدید می‌آید که همواره یخ‌زده است.. در بالای این آبشار گودالی وجود دارد که در تمام طول سال پوشیده از برف است.. آبشار یخی کوه دماوند با قرار داشتن در ارتفاع ۵ متری، از نظر ارتفاع از سطح دریا مرتفع ترین آبشار در خاورمیانه است..

کوه لار در همسایگی خاوری این دشت، بخشی از ارتفاعات البرز مرکزی است.. رشته شمالی پس از تشکیل گردنه کهو (سفیدآب) در شمال قریه گرمابدر از توابع رودبار قصران به دو رشته شمال غربی و جنوب شرقی منشعب می‌شود که بخش شمال غربی آن با تشکیل قلل تخت خرس و سه سنگ، در جهت غرب امتداد می‌یابد و قله عظیم دماوند را پدیدمی‌آورد. بخش جنوب شرقی آن نیز پس از امتداد در دشت لار، قلل معروف هفت‌سران را به وجود می‌آورد. بخش جنوبی این کوه‌ها که همان خط الرأس اصلی است.، در جنوب دشت لار امتداد دارد و پس از تشکیل قلل مهرچال، آتشکده، ریزان، سیاه چال و ماز در جهت شمال شرقی به کوه‌های خنسک و شادکوه متصل می‌شود.

انواع سیستم های حرارت مرکزی را می توان به دسته گوناگون به ترتیب زیر طبقه بندی نمود. منظور از حرارت مرکزی این است. که حرارت در مکانی خارج از ساختمان مانند موتورخانه (یا حتی در دستگاه های مستقر بر روی بام) ایجاد و توسط لوله کشی (یا کانال های هوای گرم) به داخل ساختمان منتقل گردد که بیشتر در ساختمان های متوسط و بزرگ است.فاده می شود. در ادامه ساختار و ویژگی های نوع از انواع سیستم های حرارت مرکزی را با هم مرور خواهیم کرد.

در مشعل های گازی عمل احتراق به وسیله گاز صورت می گیرد، به علت خطرات بیشتری که گاز نسبت به گازوئیل دارد کنترل آن از حساسیت زیادی برخوردار است.. معمولاً دارای یک ترموکوپل برای کنترل شعله می باشد و در صورتی که شعله از میان برود فرمان قطع جریان گاز را می دهد.

در واقع این سیستم ها اصولی مشابه اسپلیت ها (کولر گازی) دارند و حتما شما با سرمایش و گرمایش کولرهای گازی آشنایی دارید. برای شناخت بهتر ویژگی های این دستگاه ها و آشنایی با مزایا و معایب آنها پیشنهاد می کنیم که مقالات زیر را مطالعه کنید.

ما در اینجا با ساختار و ویژگی های نوع از انواع سیستم های حرارت مرکزی به طور کلی آشنا شدیم و برای شناخت هر چه بهتر هر دستگاه، پیشنهاد می کنیم که مقالات ذکر شده را مطالعه بفرمایید تا بتوانید به مزایا و معایب آنها پی برده و تفاوت های آنها نسبت به هم را بدانید.

این سیستم کاملا مشابه سیستم حرارت مرکزی با آب گرم است.. تنها با این تفاوت که فشار این سیستم از فشار جو بیشتر بوده و دمای آن تا درجه سانتی گراد می رسد. این سیستم در تاسیسات بزرگ تر کاربرد دارد. برای مثال در شکل زیر مشاهده می کنید که چطور آب داغ ایجاد شده در بویلر موتورخانه به کویل دستگاه هواساز انتقال یافته و با به گردش درآمدن موتور الکتریکی و فن، جریان هوا بعد از عبور از فیلترها به کویل داغ برخورد کرده و گرم می شود. از مهمترین ویژگی های هواساز می توان به این اشاره کرده که این دستگاه قادر است. در هر دقیقه مقدار زیادی هوا وارد محیط مورد نظر کند. برای آشنایی بیشتر با ساختار و طرز کار دستگاه هواساز که نام دیگر آن هوارسان است. پیشنهاد می کنیم که مقاله زیر را مطالعه بفرمایید.