گلایسین یک افزودنی برای غذای حیوانات خانگی و اهلی می باشد. همچنین به عنوان عامل بافری در مواد آرایشی و بهداشتی، آنتی اسیدها، مسکن ها و ضدعرق ها است.فاده می شود. همچنین یک ماده واسطه در سنتز محصولات شیمیایی است.. به عنوان طعم دهنده و شیرین کننده در محصولات غذایی است.فاده می شود. برخی از مواد غذایی و نوشیدنی های پروتئینی حاوی این ماده می باشند. در برخی از محصولات دارویی نیز این ماده وجود دارد  تا جذب دارو را بهبود ببخشد.

گلایسین در سال توسط شیمیدان فرانسوی &#;هنری براکونوت&#; هنگامی که ژلاتین را با جوشاندن آن با سولفوریک اسید هیدرولیز کرد، کشف شد. او در ابتدا آن را شکر ژلاتین می‌نامید، اما شیمیدان فرانسوی ؤان باتیست بوزینگلو نشان داد که حاوی نیتروژن است.. دانشمند آمریکایی ابن نورتون هورسفورد، که در آن زمان دانشجوی شیمیدان آلمانی، جاستوس فون لیبیگ بود، نام گلیکوکول را پیشنهاد داد. با این حال، برزیلیوس، دانشمند سوئدی، نام ساده‌تر گلایسین را پیشنهاد کرد.

هیچ گزارشی مبنی بر سمی بودن این ماده مصرفی ارائه نشده، اگرچه برخی افراد گزارش کرده اند که مصرف مکمل های آن موجب درد معده شده است.. افراد با مشکلات کلیه یا کبد بدون مشورت پزشک نباید آن را مصرف کنند. چون مصرف مکمل های آمینواسید موجب تشکیل واحدهای نیتروژن یا آمونیاک در بدن می شود که عملکرد کلیه یا کبد را تضعیف می سازد.

دو فرایند اصلی تولید این آمینواسید شامل آمیناسیون اسید کلرواستیک با آمونیاک است. که گلایسین و کلرید آمونیوم را تولید می کند. روش دیگر، سنتز آمینواسید Strecker است. که روش اصلی سنتز این آمینواسید در ایالات متحده و ژاپن می باشد. سالانه حدود ۵ هزار تن گلایسین از این طریق تولید می شود.

گلیسین به تنظیم پاسخ ایمنی بدن، محدود کردن التهاب ناسالم و تحریک التیام کمک می کند. گلیسین به عنوان یک انتقال دهنده عصبی، سلول های مغز و سیستم عصبی مرکزی را تحریک و مهار می کند و بر شناخت، خلق و خو، اشتها و هضم، عملکرد سیستم ایمنی، درک درد و خواب تأثیر می گذارد.