پلی آلومینیوم کلراید (Poly Aluminium Chloride) که به اختصار PAC ( پک ) نامیده می ‌شود ترکیبی با فرمول شیمیایی AL (OH)n CIاست که کاربردهای زیادی در صنایع دارد. پلی آلومینیوم کلراید گروهی از نمک های خاص آلومینیوم با فرمول کلی AlnCl (n-m) (OH) m است. که از آن در مواد آرایشی به عنوان ضد تعریق و در تصفیه آب به عنوان منعقد کننده است.فاده می شود.

آلومینیوم سومین عنصر فراوان در پوسته زمین بعد از اکسیژن و سیلیکون است.، اما مانند بسیاری از منابع زمین، عرضه آن محدود است.. پلی آلومینیوم کلراید جزء دسته نمک های حاصل از آلومینیوم است. و یک منعقد کننده یا لخته ساز (کواگولانت) است. که دارای ساختار پلیمری می باشد. نام دیگر این محصول آلومینیوم کلراید هیدراته (ACH) است. و با کد اختصاری PAC شناخته می شود. پک دارای فرمول شیمیایی AlCl(OH) می باشد. از نظر ظاهری پلی آلومینیوم کلراید به دو صورت پلی آلومینیوم کلراید مایع و جامد تولید می شود. پک جامد به صورت پودر یا کریستال بوده و با توجه به گریدهای تولیدی آن به دو رنگ سفید شیری تا زرد پررنگ وجود دارد. پلی آلومینیوم کلراید مایع به رنگ زرد روشن تا زرد مایل به قرمز (بسته به نوع خوراکی و صنعتی) تولید می شود. ویژگی های پلی آلومینیوم کلراید عبارتند از:

برای تولید PAC به روش آلومینیوم فلزات باید واکنشی با است.فاده از آلومینیوم، خاکستر آلومینیوم و سرباره آلومینیوم انجام شود. ابتدا برای روش اسید، هیدروکلریک اسید به خاکستر آلومینیوم اضافه شده و همزمان با هم زدن آن، پک مایع تولید می شود. در ادامه روش قلیایی و خنثی سازی پیش گرفته و طی فرایند پلیمریزاسیون، رسوب گذاری، فیلتراسیون و خشک شدن، پلی آلومینیوم کلرید تولید می شود.

PAC عملکرد قوی تر و بازدهی بیشتری از خود نشان می دهد. به همین علت فلوکولاسیون آب خام در دماهای پایین ساده تر شده و حتی در دمای درجه سانتی گراد خاصیت کدورت زدایی فوق العاده ای به نمایش می گذارد. همچنین تولید آلودگی ها و ناخالصی های آلی و میکروبیولوژیکی نیز کمتر شده و باعث سبک تر شدن سایر فرایندها در عملیات فیلتراسیون می شود.

منعقد کننده های قدیمی، لایه مضاعف الکتریکی اطراف ذره کلوئیدی ایجاد کرده و با فشردگی آن ها، باعث کاهش پایداری می شوند. پلی آلومینیوم کلراید برای ایجاد این ناپایداری عملکرد متفاوتی دارد. این ماده به سطح ذره کلوییدی جذب شده و پل های اتصالی ذره_پلیمر_ذره ایجاد می کند. به این ترتیب ذرات با سرعت بیشتری پایداری خود را از دست داده و در نهایت از یکدیگر جدا می شوند.