یکی از چیزهایی که ما از سفر می‌خواهیم یافتن حس و حالی خوش است.. اغلب به دنبال تجربه‌ای هستیم که تمام خستگی‌هایمان را از تن بیرون کند. حال که متوجه شدیم بومهن کجاست، باید بگوییم این منطقه همان‌جایی است. که بسیاری دنبالش می‌گردند. قبل از همه چیز هوای خنک آن‌جا، برای ما فرصت فراموش کردن گرمای تابستان را فراهم می‌آورد. وجود جاذبه‌های تاریخی در روستاهای بومهن، لذتی چندین برابر را نصیب ما می‌کند و در آخر هم، تجربه طبیعت و دیدار از باغ‌ها و مزرعه‌ها هم نیازی به توضیح ندارد. در ادامه به برخی از این دیدنی‌ها اشاره می‌کنیم.

اگر امروزه به سراغ این بنا بیایید، متوجه تخریب شدن آن خواهید شد و دلیل آن به اقدامات شاه اسماعیل صفوی برمی‌گردد. طبق مدارک موجود، شاه صفوی برای سرکوب شخصی به نام امیرحسین کیای چلاوی، به قلعه گلخندان حمله کرد و پس از تسخیر آن و قتل تمام ساکنانش، دستور به تخریب قلعه داد.

هرچند خیلی ازافراد فقط این شهررا به عنوان خوابگاه انتخاب کرده اند وشغل وکارشان درتهران است. ومجبورهستند بدلیل هزینه بالای مسکن ، درشهربومهن اقامت داشته باشند و ازصبح زود به تهران بیایند و آخرشب وبعد ازاتمام کارمجدد به شهربومهن برگردند.

   اگر چه وضعیت کنونی ضايعات مواد غذايي حاکی از اتلاف های اقتصادی کلان در سطح ملی است.، اما این وضعیت در عین حال حاکی از فرصت و فضای بسیار گسترده فراهم برای بهبود و رشد اقتصادی است.. دستیابی به نتایج مثبت در طرح های كنترل ضايعات غذایی (به ویژه در بعد فرهنگی) مستلزم کار چنددهه ای بر روی نسل های جوامع کشور است.. در اين برهه خطیر، لازم است. برای صرفه جویی و جلوگیری از زیان های اقتصادی-اجتماعی- زیست محیطی، پیشگیری از انحراف از معیارهای اخلاقی کارساز موجود در الگوهای مصرف غالب در جوامع ایرانی، و پیشگیری از غلبه الگوهای مصرف گرایانه و اسراف کارانه، با بسیج عزم ملي و به کار بستن مدیریت جهادي به مبارزه با اتلاف و ضایعات مواد غذایی در سرتاسر کشور بپردازیم.

     بخش کشاورزی و صنایع غذایی در شمار زیرمجوعه های حیاتی و ارزشمند جمهوری اسلامی ایران هستند که ابقا و توسعه نظام بدانها بستگی تامّ و تمام دارد. در سال های اخیر، این بخش با چالش های جدی مانند بحران آب، افزایش جمعیت، تغییر اقلیم ، فرسایش خاك و ... مواجه گردیده و از این جهت طلب کننده تغییر و تحول برای سوق یافتن به سوی توسعه پایدار است..

با نگاهی ژرف نگرتر به دو کفه عرضه و تقاضای مواد غذایی، می توان ابعاد پنهان بسیار دیگری را نیز در آنها مشاهده کرد: ضايعات مواد غذایی فروکاهنده بخش چشمگیری از منابع مالی و طبیعی تخصیص یافته برای حمایت از امنیت غذایی کشور است.. در واقع، دولت در اين بخش میلیاردها دلار از اعتبارات یارانه ای خود را صرف تامین اراضی، آب شیرین، واردات كشاورزي (مشتمل و نه محدود به بذر، کود، آفت کش ها و غیره)، تجهیزات کشاورزی، و خدمات تکمیلی با کم­ترین قیمت ممکن کرده است.. در سال بودجه تخصیص یافته به بخش کشاورزی شامل یک ردیف . ميليون دلاری از محل یارانه های هدفمند ، و . ميليون دلار ديگر برای حمایت از واردات كشاورزي بوده است.. همچنین در این سال . ميليارد دلار از بودجه دولت نیز براي احداث زيرساخت های کشور در بخش کشاورزی تخصیص یافته است. [، ] . به رغم همه این حمایت ها و سرمایه گذاری ها، نتایج حاصل چندان مطلوب نبوده اند: ادامه اتلاف مواد غذایی در کشور بر اساس روند معهود در سال های گذشته،موجب از بین رفتن يك سوم از محصولات كشاورزي مورد توليد کشور در سال جاری ( با برآورد ارزش مجموع . میلیارد دلار

گزارش مرکز تحقیقات مجلس شورای اسلامی در دی ماه حاکی از آن است. که گندم و آرد عرضه شده به صنعت نان در ايران از كيفيت لازم برخوردار نيست. بخشی از گندم تامین شده کشور (اعم از تولید داخل یا وارداتی) فاقد کیفیت لازم است. : محموله های گندم به علت جذب رطوبت در زمان حمل، اغلب نم کشیده وزن شان دستخوش افزایش می شود. گندم مورد ذخيره سازی در سيلوها (که اغلب با افت کیفی در آن مواجه است.)به كارخانه های آرد سازي تحویل مي شود. این كارخانه ها، آرد باكيفيت را به مغازه هاي شيريني فروشي و كارخانه هاي بيسكويت سازی، و سبوس گندم را به مزارع حیوانات مي فروشند؛ این شرکت ها اغلب با تهیه آرد کم­ کیفیت از گندم نامرغوب، آن را با قیمت مصوب به نانوايي ها عرضه می کنند. اين الگوی عرضه، در کنار شیوه های ناکارآمد پخت نان، و کمبود صلاحیت کافی در نیروی کار صنعت نان موجب تولید و عرضه نان بی کیفیت و پُردورریز در جامعه می شود][.

در طی سه دهه گذشته، بخش کشاورزی جمهوری اسلامی ایران مصدر خدمات ارزنده ای به ملت و دولت بوده و نه تنها امنیت غذایی را در کشور فراهم کرده ، بلکه در سخت ترین شرایط نیز از است.قلال و کیان ملی كشور پشتيباني نموده است.. امروزه بخش هاي کشاورزی و مواد غذایی کشور با چالش های جدیدی مانند کمبود آب، شوري خاك، جنگل زدایی و بیابان زایی، تغییرات آب و هوا، رشد جمعیت (به خصوص جمعیت شهری)، آلودگی، و جهانی شدن مواجه گردیده و به اقتضای این موضوع باید برای حفظ این بخش های راهبردی و توسعه آنها در پی راهکاريابی برای مواجهه با آنها باشيم .