در روش اول تولید سولفات منگنز گرم اگزالیک اسید، میلی لیتر آب و میلی لیتر سولفوریک اسید با هم مخلوط می شوند. سپس دی اکسید منگنز را به طور مداوم اضافه می کنند تا زمانی که محلول از حباب کردن متوقف شود. در روش دوم نیز دی اکسید منگنز را با آب مخلوط می کنند و مقدار زیادی دی اکسید گوگرد در آن حباب زده می شود. این واکنش مستقیماً دی اکسید منگنز تولید می کند. در نهایت، پس از هر دو روش، این مخلوط فیلتر می شود تا سولفات منگنز صورتی رنگ به دست آید.
در است.فاده داخلی، سولفات منیزیم ممکن است. از طریق دهان، تنفس یا راه های داخل وریدی تجویز شود. است.فاده های داخلی شامل درمان جایگزینی برای کمبود منیزیم، درمان آریتمی حاد و شدید، به عنوان یک گشاد کننده برونش در درمان آسم، و پیشگیری از کلامپسی است..
رعایت اصول و نکات ایمنی در مورد سولفات منگنز بسیار حائز اهمیت است.. چرا که این ترکیب می تواند سبب تحریک جدی چشم ها شود. بعلاوه است.نشاق آن مضر است. و این توانایی را دارد تا دستگاه تنفسی و مخاط آن را تحت تاثیر قرار می دهد. در صورت بلعیدن نیز خطرات جدی و حتی مرگ آفرینی را به همراه خواهد داشت. بعلاوه قرارگیری طولانی مدت در معرض گرد و غبار یا ترکیبات دارای منگنز منجر به مسمومیت با منگنز می شود. این مسمومیت با منگنز را عموماً به عنوان منگنیسم یا منگنیزم می شناسند. از دیگر نکات حائز اهمیت روش نگهداری از سولفات منگنز است.. این ترکیب را بایستی در ظروف پلاستیکی و یا شیشه ای ذخیره و نگهداری کرد.
از روشهای جبران کمبود منگنز محلول پاشی آن بر روی برگها می باشد. چرا که منگنز عنصری پویا نیست و بطور عمده در برگ های جوان تجمع پیدا می کند. پس می توان نتیجه گرفت که محلول پاشی سریع ترین و متداول ترین روش جبران کمبود منگنز می باشد.
منگنز در خوراک دام، به عنوان کود کشاورزی، تصفیه آب آشامیدنی، تولید باتری و صنعت فولاد کاربرد دارد. منگنز در صنعت تولید فولاد برای افزایش دوام آلیاژ فولاد به کار می رود. همچنین این ترکیب یک محصول جانبی مهم در تولید هیدروکینون و آنیزآلدهید است..