منطقه دیزین یکی از مناطق گران قیمت برای سفر و خوشگذرانی است.. برای ورود به این منطقه باید در حدود هزار تومان ورودیه بر ای هر نفر پرداخت کنید که این مقدار در روزهای شنبه تا سه شنبه کمتر است.. علاوه بر آن هزینه رستوران، کرایه وسایل اسکی، لباس اسکی و ورودی پیست را باید اضافه کرد. البته سفر به دیزین تجربه‌ای متفاوت است. که شاید به هزینه آن بیارزد.

کم‌کم تا سال ۸ نصب انواع تله‌ها و همچنین تله کابین متری پیست دیزین تهران و احداث امکاناتی چون رستوران طول کشید تا به مرحله بهره‌برداری برسد تا اینکه پیست اسکی دیزین در سال ۵ تکمیل و آماده است.فاده اسکی‌بازان شد.

شاید فکر کنید پیست اسکی دیزین جز اسکی‌کردن و برف‌بازی و تله‌های مختلف تفریح دیگری ندارد، اما درواقع پیست‌های اسکی یکی از قطب‌های گردشگری کشورهایی هستند که از این نعمت قله‌های برفی محروم نیستند. در این‌جا برخی از جذاب‌ترین تفریحات غیر برفی پیست اسکی دیزین را با شما به اشتراک گذاشتیم.

گزارش مرکز تحقیقات مجلس شورای اسلامی در دی ماه حاکی از آن است. که گندم و آرد عرضه شده به صنعت نان در ايران از كيفيت لازم برخوردار نيست. بخشی از گندم تامین شده کشور (اعم از تولید داخل یا وارداتی) فاقد کیفیت لازم است. : محموله های گندم به علت جذب رطوبت در زمان حمل، اغلب نم کشیده وزن شان دستخوش افزایش می شود. گندم مورد ذخيره سازی در سيلوها (که اغلب با افت کیفی در آن مواجه است.)به كارخانه های آرد سازي تحویل مي شود. این كارخانه ها، آرد باكيفيت را به مغازه هاي شيريني فروشي و كارخانه هاي بيسكويت سازی، و سبوس گندم را به مزارع حیوانات مي فروشند؛ این شرکت ها اغلب با تهیه آرد کم­ کیفیت از گندم نامرغوب، آن را با قیمت مصوب به نانوايي ها عرضه می کنند. اين الگوی عرضه، در کنار شیوه های ناکارآمد پخت نان، و کمبود صلاحیت کافی در نیروی کار صنعت نان موجب تولید و عرضه نان بی کیفیت و پُردورریز در جامعه می شود][.

     اجازه دهید مرور کوتاهی بر آنچه تا اینجا گفتیم ، داشته باشیم: کشور ما متحمل هزينه هاي فوق العاده سنگین (اجتماعی-اقتصادی و زیست محیطی)می شود تا بتواند مواد غذایی مورد نیاز جوامع خود را تامین کند؛ بخش زیادی از این مواد غذایی در مزارع، انبارها، حمل و نقل ، فروشگاه ها و آشپزخانه ها تلف شده و ازبین می رود. پسماندهاي ناشی از این اتلاف، تبديل به زباله های مضر براي سلامت و محیط زیست مي شوند و ما ناگزیر هستیم حجم کلانی از منابع کشور را صرف کنیم تا بتوانیم بخشی از آثار زیان بار ناشی از تولید و دفع این زباله ها را بر روی انسان و محيط زيست کنترل یا رفع کنیم. اين چرخه زیان موجب وارد آمدن آسیب های جدی و جبران ناپذیر به نظام ، جوامع انسانی کشور و محیط زیست آن شده و به هیچ عنوان از منظر اقتصاد ، كسب و کار، زندگی اجتماعی، زندگی شخصی، حفاظت از محیط زیست، و یا هر منطق انساني دیگری قابل توجیه نیست. با این اوصاف منافع ملی و مصالح نظام حکم می کند که با جدیت تمام به دنبال راهکارهای جدی برای مقابله با این پدیده و روندها و پیامدهای مخرب آن باشیم.

     در عوض، ضايعات در سال هاي آينده نیز افزایش یافته است.. برخی ازگزارش ها حاکی از از ضايعات درصدی در میلیون تن محصولات كشاورزي تولید شده کشور در هر سال است.؛ شایان ذکر است. این مقدار محصولات کشاورزی براي تغذیه یک جمعیت میلیون نفری كافي است. [،]. آمار و ارقام ضايعات غذايي موجود در جمهوری اسلامی ایران نه تنها بهتر از سطوح ثبت َشده منطقه ای و جهانی نیست، بلکه در بعضی موارد در سطحی نازل تر از این سطوح قرار می گیرد: در این زمینه می توان به درصدضايعات در نان، - (و حتی ) درصد ضايعات در میوه ها و سبزیجات، درصد ضايعات در برنج، درصد ضايعات در خرما، و غیره اشاره کرد[،،،،،،]. گزارش هاي دیگری نيز وجود دارد که حاکی از زیان های اقتصادی عظیم ناشی از ضایعات غذایی در کشور هستند: به عنوان مثال مرکز تحقیقات مجلس شورای اسلامی در گزارش منتشره خود در دی ماه برآورد نموده كه هزینه تحمیل شده به دولت از محل ضايعات سالانه نان به . ميليارد دلار

     طبق گزارش های سازمان جهانی غذا و خشکبار، بخش اعظم ضایعات غذایی در کشورهای در حال توسعه از نارسایی در فناوری های کشت، برداشت، فراوری، انباشت،حمل و توزیع مواد غذايي نشات می گیرد. به عبارت دیگر به دلیل باارزش تلقی شدن مواد غذایی در این کشورها، آنچه در این کشورها اتفاق می افتد، بیشتر اتلاف مواد غذایی در کفه عرضه است.، تا دورریز آن توسط مصرف کننده در کفه تقاضا. شكل الگوهای ضايعات در دسته بندی مواد غذایی مختلف را در میان کشورهای جنوب و جنوب شرق آسیا نشان مي دهد []. جمهوری اسلامی ایران نیز از نظر گزارش های تخصصی فائو دراين منطقه جغرافیایی جای گرفته و الگوی ضايعات غذا در آن نیز بسیار شبیه الگوی تصویرشده برای این کشورها است.. برای اين موضوع می توان شواهد فراوانی را در اظهارات و گزارش های كارشناسان و مسئولان بخش کشاورزی و صنایع غذایی کشور یافت. اجازه دهید به برخی از این شواهد اشاره ای داشته باشیم.

زنجیره های تامین برنج کشور نیز مبتلا به ناکارآیی و اتلاف های غیرقابل پذیرش هستند. به گفته ش.اسدي( از کارشناسان موسسه تحقیقاتي برنج ایران) به دلیل فقدان ماشین آلات کارآمد، و نارسایی دانش و آموزش منابع انسانی در عملیات فرآوري برنج، درصد از تولید برنج ایران به برنج شکسته تبدیل می شود. او به علاوه بیان کرده که در مواقع اشباع بازارهای کشور از برنج واراداتی، انبارداری بلندمدت برنج توليد داخل موجب افت کیفی برنج داخلی مورد عرضه در بازار و افزایش ضایعات آن در مرحله مصرف می شود][.