منطقه تهران جدیدترین منطقه تهران است.. منطقه تهران از نظر مساحت بزرگترین منطقه تهران محسوب شده و شهرک های مدرن و ساختمان های مرتفع اداری و مسکونی از ویژگیهای مهم این منطقه بحساب میآید. شهرک ها و محله های این منطقه عبارتند از :

یکی از قدیمی ترین دهکده های شمیران که از شمال به ازگل و تپه های شمس آباد منتهی می شود. این منطقه برای اولین بار در زمان حمله اعراب مشهور شد، در آن زمان مملو از باغات بادام بود که همین مسئله نیز سبب شد اعراب اسم این منطقه را لوز که در عربی به معنی بادام می باشد بگذارند. این منطقه به دلیل اینکه در کیلومتری تجریش قرار گرفته است. برای بسیاری از تهرانی ها به عنوان یک ییلاق مناسب به حساب می آمد. ساخت و سازهای مدرن در این منطقه از سال آغاز شد و امروزه به یکی از محلی های مهم در منطقه شناخته می شود.

دروس که از آن به عنوان دره روس ها نیز یاد می شود در مجاورت محله قلک قرار گرفته و از مهم ترین محله های تهران به حساب می آید. این محله که بخشی از منطقه تهران می باشد بیشتر به دلیل خیابان بندی اصولی و بر اساس است.انداردهای جهانی شناخته می شود. این منطقه از نظر قدمت ابتدا تصور می شد به زمان قاجاریه باز می گردد ولی اکتشافات باستان شناسی نشان می دهد زندگی در این منطقه به هزاران سال می رسد.

   در کفه تقاضا، پسمانده غذا و مواد غذایی فاسدشده اغلب به عنوان زباله تر دور ریخته می شوند. زباله تر عمدتا متشکل از بخش های خوراکی و غیر خوراکی مواد غذايي، و دیگر زباله های آلی فاسد شدنی است.. ميزان دفع زباله در ایران حدود میلیون تن در سال تخمین زده شده[]، و به گفته منابع آگاه بین تا درصد از این حجم زباله، زباله تر است. [، ، و ] . دفع زباله در جمهوری اسلامی ایران یک مسئله بسیار پرچالش است.: از حجم روزافزون زباله تولیدشده، فقط درصد آن بازيافت شده، و درصد آن طبق است.انداردهای بهداشتی دفن می شود؛ بقیه زباله ها یا در سطح زمین دفع شده و یا به صورت غیراستاندارد دفن مي شوند [] . بدون شک زباله تر یکی از نامطلوب ترین و خطرناک ترین آلاینده های تولیدشونده در جامعه بشری است. : این مواد موجب بیماری زایی، تولید و انتشارگازهای گلخانه ای

   همانند نقاط دیگر جهان ، ضايعات مواد غذایی در جمهری اسلامی ایران نیز یک معضل بزرگ به شمار رفته و مسبّب ایراد ميلياردها دلار ضرر اقتصادی، کاهش و اتلاف منابع ، آلودگی و ویرانی محیط زیست ، و فرسایش قدرت اقتصادی كشور است. .ابعاد ضایعات غذایی در کشور در تضاد کامل با چشم انداز ملی جمهوری اسلامی ایران و رهنمودهای اقتصاد مقاومتی است.. الگوهای ضايعات مواد غذایی در ایران شبیه به کشورهایی است. که طبق گروه بندی سازمان بین المللی غذا و دارو در جنوب و جنوب شرق آسیا قرار دارند؛ نظریات و اظهارات کارشناسان و مسئولان کشور در صنایع غذایی و بخش کشاورزی ایران نیز موید این حکم هستند. این حکم متضمن آن است. که ضايعات مواد غذایی در کشور ما بیشتر صبغه تکنولوژیک دارد تا ماهیت فرهنگی. از این رو بهبود فناوری زنجیره های تامین غذا در کشور یکی از اساسی ترین کارهایی است. که باید وجهه همت دولت و ملت در جمهوری اسلامی ایران قرار بگیرد. این کار باید در چهارچوب تنظیم «خط مشی جامع تامین غذا » در سطح ملی و اجرای جهادی آن در کشور تعقیب شود.

     غذا در فرهنگ ایرانی - اسلامی تجلی اعطای روزی و برکت از سوي خداوند به انسان است. : این نگرش فرد ایرانی را پایبند به حفاظت ، و است.فاده موثر از مواد غذایی و شکرگزاری برای بهره مندی از آن می کند. با این حال چنان که گفتیم برخی از الگوهای مصرف مضر در سطح محدود در جوامع ایرانی مشاهده می شوند که حاکی از مصرف گرایی و اسراف هستند؛ این الگوها باید به ویژه در برخي کسب و کارها و صنايع غذايي ( از جمله هتل ها ، رستوران ها، آشپزخانه ها و غیره) کنترل شوند. در مقابله با ترویج این الگوهای مصرف باید در نظر داشت که راهکارهای اساسی را بیشتر باید در بین برنامه های فرهنگی جست و نه کنترل های دستوری در بازارها.

با این حال، بیم آن هست که برخی نارسایی ها و نقصان ها در عرصه زنجیره های تامین و فرهنگ عمومی موجب تضعیف این ارزش اخلاقی در جامعه ایرانی شود. اولین عامل قابل ذکر، افت کیفی مواد غذایی در زنجیره تامین بسیاری از این گونه محصولات است.. بدیهی است. افت کیفیت مواد غذایی مورد عرضه موجب افزایش ضايعات مواد غذایی در مرحله مصرف خواهد شد. با این تفکر بخش بزرگی از ضايعات مواد غذایی کشور در مرحله مصرف ناشی از افت کیفی آن مواد در مراحل سابق زنجيره تامين است. و جای دارد بدان بیشتر به عنوان «خسارت» زنجیره تامین نگاه کنیم تا اسراف و اتلاف در مصرف. در مقاله حاضر چند نمونه مصداقی این موضوع را در زنجیره تامین نان، میوه جات و سبزیجات ارائه داديم.این موضوع بیش از پیش به دغدغه فقدان«خط مشی تامین غذا» در جمهوری اسلامی ایران دامن می زند. نظام جمهوری اسلامی ایران به جاي چندين خط مشی مستقل در زمینه های کشاورزی، صنعت، بهداشت، محیط زیست، و سياست، باید به توسعه یک «خط مشی جامع تامین غذا» اهتمام داشته باشد

   اگر چه وضعیت کنونی ضايعات مواد غذايي حاکی از اتلاف های اقتصادی کلان در سطح ملی است.، اما این وضعیت در عین حال حاکی از فرصت و فضای بسیار گسترده فراهم برای بهبود و رشد اقتصادی است.. دستیابی به نتایج مثبت در طرح های كنترل ضايعات غذایی (به ویژه در بعد فرهنگی) مستلزم کار چنددهه ای بر روی نسل های جوامع کشور است.. در اين برهه خطیر، لازم است. برای صرفه جویی و جلوگیری از زیان های اقتصادی-اجتماعی- زیست محیطی، پیشگیری از انحراف از معیارهای اخلاقی کارساز موجود در الگوهای مصرف غالب در جوامع ایرانی، و پیشگیری از غلبه الگوهای مصرف گرایانه و اسراف کارانه، با بسیج عزم ملي و به کار بستن مدیریت جهادي به مبارزه با اتلاف و ضایعات مواد غذایی در سرتاسر کشور بپردازیم.