وسعت شهرک صنعتی چهاردانگه بسیار زیاد است.. این شهرک به طور کلی به بخش بنگاه های صنعتی و شرکت ها و تولیدی ها و بخش فروشگاه ها و پاساژها و مغازه ها تقسیم می شود. در واقع بخش تجاری و بخش صنعتی دو بخش اصلی شهرک صنعتی چهاردانگه هستند. معمولا هرچه به سمت مرکز این شهرک بروید با صنایع بیشتری رو به رو می شوید و در حواشی آن بیشتر فروشگاه ها و پاساژهای فروش مبلمان و غیره قرار گرفته اند. در بخش صنایع نیز، فعالیت های متنوعی انجام میگیرد، از ساخت و تولید ورقه های ام دی اف، مغازه های فروش روکش ام دی اف، کارخانه های تولید مبلمان و &#; را می توانید در بخش صنعتی ببینید.

یکی از اصلی ترین دلایلی که چهاردانگه تهران را از دیگر بازارها متمایز می کند، تراکم صنایع مرتبط است.. همان طور که قبلاً اشاره کردیم، صنایع چوب از اصلی ترین پیش نیازهای کابینت و مبلمان است. که در چهاردانگه به وفور یافت می شود. همچنین تمام صنایع جانبی لازم از همان مراحل ابتدایی تا فروش در چهاردانگه گرد هم جمع شده اند.

وجود صنایع چوب باعث شده که صنعت مبلمان نیز به تبع آن رونق گرفته و چهاردانگه را به یکی از بهترین و بزرگ‌ترین بازارهای مبل ایران تبدیل کند. تنوع طرح و رنگ و قیمت های است.ثنایی این شهر باعث شده که بسیاری افراد از جمله عروس و دامادها برای تهیه اثاثیه منزل و جهیزیه به این شهر مراجعه کنند.

با نگاهی ژرف نگرتر به دو کفه عرضه و تقاضای مواد غذایی، می توان ابعاد پنهان بسیار دیگری را نیز در آنها مشاهده کرد: ضايعات مواد غذایی فروکاهنده بخش چشمگیری از منابع مالی و طبیعی تخصیص یافته برای حمایت از امنیت غذایی کشور است.. در واقع، دولت در اين بخش میلیاردها دلار از اعتبارات یارانه ای خود را صرف تامین اراضی، آب شیرین، واردات كشاورزي (مشتمل و نه محدود به بذر، کود، آفت کش ها و غیره)، تجهیزات کشاورزی، و خدمات تکمیلی با کم­ترین قیمت ممکن کرده است.. در سال بودجه تخصیص یافته به بخش کشاورزی شامل یک ردیف . ميليون دلاری از محل یارانه های هدفمند ، و . ميليون دلار ديگر برای حمایت از واردات كشاورزي بوده است.. همچنین در این سال . ميليارد دلار از بودجه دولت نیز براي احداث زيرساخت های کشور در بخش کشاورزی تخصیص یافته است. [، ] . به رغم همه این حمایت ها و سرمایه گذاری ها، نتایج حاصل چندان مطلوب نبوده اند: ادامه اتلاف مواد غذایی در کشور بر اساس روند معهود در سال های گذشته،موجب از بین رفتن يك سوم از محصولات كشاورزي مورد توليد کشور در سال جاری ( با برآورد ارزش مجموع . میلیارد دلار

   همانند نقاط دیگر جهان ، ضايعات مواد غذایی در جمهری اسلامی ایران نیز یک معضل بزرگ به شمار رفته و مسبّب ایراد ميلياردها دلار ضرر اقتصادی، کاهش و اتلاف منابع ، آلودگی و ویرانی محیط زیست ، و فرسایش قدرت اقتصادی كشور است. .ابعاد ضایعات غذایی در کشور در تضاد کامل با چشم انداز ملی جمهوری اسلامی ایران و رهنمودهای اقتصاد مقاومتی است.. الگوهای ضايعات مواد غذایی در ایران شبیه به کشورهایی است. که طبق گروه بندی سازمان بین المللی غذا و دارو در جنوب و جنوب شرق آسیا قرار دارند؛ نظریات و اظهارات کارشناسان و مسئولان کشور در صنایع غذایی و بخش کشاورزی ایران نیز موید این حکم هستند. این حکم متضمن آن است. که ضايعات مواد غذایی در کشور ما بیشتر صبغه تکنولوژیک دارد تا ماهیت فرهنگی. از این رو بهبود فناوری زنجیره های تامین غذا در کشور یکی از اساسی ترین کارهایی است. که باید وجهه همت دولت و ملت در جمهوری اسلامی ایران قرار بگیرد. این کار باید در چهارچوب تنظیم «خط مشی جامع تامین غذا » در سطح ملی و اجرای جهادی آن در کشور تعقیب شود.

     اطلاعات حاصل از گزارش هاي موجود در زمینه ضايعات غذایی در ایران بسیار متنوع هستند. گزارش مراجع رسمی کشور در سال نشان دهنده متوسط ​​. درصد ضايعات در محصولات کشاورزی بوده است. []. بر اساس این گزارش، ارزش ضايعات محصولات کشاورزی برابر با حدود درصد درآمد ملی از صادرات نفت درآن سال بوده است.. در سطح ملي بیشترین ضايعات متوجه میوه ها و محصولات باغی و كم­ترين ضايعات متوجه شیلات و غذاهای دریایی می گردد. در آن زمان برمبنای ماده قانون برنامه چهارم توسعه اقتصادی، اجتماعی وفرهنگی جمهوری اسلامی ، دولت موظف به كاهش درصدي سطح ضايعات در بخش كشاورزي بوده كه متاسفانه اين هدف محقق نشده است. .

زنجیره های تامین برنج کشور نیز مبتلا به ناکارآیی و اتلاف های غیرقابل پذیرش هستند. به گفته ش.اسدي( از کارشناسان موسسه تحقیقاتي برنج ایران) به دلیل فقدان ماشین آلات کارآمد، و نارسایی دانش و آموزش منابع انسانی در عملیات فرآوري برنج، درصد از تولید برنج ایران به برنج شکسته تبدیل می شود. او به علاوه بیان کرده که در مواقع اشباع بازارهای کشور از برنج واراداتی، انبارداری بلندمدت برنج توليد داخل موجب افت کیفی برنج داخلی مورد عرضه در بازار و افزایش ضایعات آن در مرحله مصرف می شود][.

در طی سه دهه گذشته، بخش کشاورزی جمهوری اسلامی ایران مصدر خدمات ارزنده ای به ملت و دولت بوده و نه تنها امنیت غذایی را در کشور فراهم کرده ، بلکه در سخت ترین شرایط نیز از است.قلال و کیان ملی كشور پشتيباني نموده است.. امروزه بخش هاي کشاورزی و مواد غذایی کشور با چالش های جدیدی مانند کمبود آب، شوري خاك، جنگل زدایی و بیابان زایی، تغییرات آب و هوا، رشد جمعیت (به خصوص جمعیت شهری)، آلودگی، و جهانی شدن مواجه گردیده و به اقتضای این موضوع باید برای حفظ این بخش های راهبردی و توسعه آنها در پی راهکاريابی برای مواجهه با آنها باشيم .