محمدحسین بهجت تبریزی که در سه دوره‌ی تاریخی قاجار، پهلوی و جمهوری اسلامی زیست، به فارسی و ترکی آذربایجانی شعر می‌سرود و اشعاری که از وی در هر دو زبان به یادگار ماند توانست جای خود را در ذهن مردم ایران‌زمین باز کند. از این شاعر بیش از هزار بیت شعر به زبان فارسی و حدود سه هزار بیت به زبان ترکی آذری به جای مانده است.. برخی از اشعار شهریار را می‌توان در زمره‌ی شاهکارهای ادبیات گنجاند، از جمله مجموعه‌ی «

مجموعه تلویزیونی شهریار به کارگردانی کمال تبریزی در ۸ ساخته شد و در آن جلوه‌هایی از زندگی این شاعر به تصویر کشیده شده است.، این مجموعه در سال ۸ از شبکه دوم سیما به نمایش درآمد و از سوی برخی فرزندان شهریار مورد انتقاد قرار گرفت.

هنر نیز جایگاه پررنگی در زندگی شهریار داشت. او علاوه بر شاعری، در موسیقی و خطاطی نیز ماهر بود و یکی از نوازنده‌های بنام سه‌تار در تبریز به شمار می‌آمد، طوری که گفته می‌شود آن‌قدر خوب سه‌تار می‌نواخت که اشک است.ادش ابوالحسن صبا را نیز جاری می‌کرد. 

   همانند نقاط دیگر جهان ، ضايعات مواد غذایی در جمهری اسلامی ایران نیز یک معضل بزرگ به شمار رفته و مسبّب ایراد ميلياردها دلار ضرر اقتصادی، کاهش و اتلاف منابع ، آلودگی و ویرانی محیط زیست ، و فرسایش قدرت اقتصادی كشور است. .ابعاد ضایعات غذایی در کشور در تضاد کامل با چشم انداز ملی جمهوری اسلامی ایران و رهنمودهای اقتصاد مقاومتی است.. الگوهای ضايعات مواد غذایی در ایران شبیه به کشورهایی است. که طبق گروه بندی سازمان بین المللی غذا و دارو در جنوب و جنوب شرق آسیا قرار دارند؛ نظریات و اظهارات کارشناسان و مسئولان کشور در صنایع غذایی و بخش کشاورزی ایران نیز موید این حکم هستند. این حکم متضمن آن است. که ضايعات مواد غذایی در کشور ما بیشتر صبغه تکنولوژیک دارد تا ماهیت فرهنگی. از این رو بهبود فناوری زنجیره های تامین غذا در کشور یکی از اساسی ترین کارهایی است. که باید وجهه همت دولت و ملت در جمهوری اسلامی ایران قرار بگیرد. این کار باید در چهارچوب تنظیم «خط مشی جامع تامین غذا » در سطح ملی و اجرای جهادی آن در کشور تعقیب شود.

     بخش کشاورزی و صنایع غذایی در شمار زیرمجوعه های حیاتی و ارزشمند جمهوری اسلامی ایران هستند که ابقا و توسعه نظام بدانها بستگی تامّ و تمام دارد. در سال های اخیر، این بخش با چالش های جدی مانند بحران آب، افزایش جمعیت، تغییر اقلیم ، فرسایش خاك و ... مواجه گردیده و از این جهت طلب کننده تغییر و تحول برای سوق یافتن به سوی توسعه پایدار است..

   اگر چه وضعیت کنونی ضايعات مواد غذايي حاکی از اتلاف های اقتصادی کلان در سطح ملی است.، اما این وضعیت در عین حال حاکی از فرصت و فضای بسیار گسترده فراهم برای بهبود و رشد اقتصادی است.. دستیابی به نتایج مثبت در طرح های كنترل ضايعات غذایی (به ویژه در بعد فرهنگی) مستلزم کار چنددهه ای بر روی نسل های جوامع کشور است.. در اين برهه خطیر، لازم است. برای صرفه جویی و جلوگیری از زیان های اقتصادی-اجتماعی- زیست محیطی، پیشگیری از انحراف از معیارهای اخلاقی کارساز موجود در الگوهای مصرف غالب در جوامع ایرانی، و پیشگیری از غلبه الگوهای مصرف گرایانه و اسراف کارانه، با بسیج عزم ملي و به کار بستن مدیریت جهادي به مبارزه با اتلاف و ضایعات مواد غذایی در سرتاسر کشور بپردازیم.

ضایعات تولید خرمای کشور نیز بسیار بالا است.. اظهارات ا. پور حیدری، رئیس انجمن ملی خرما در هرمزگان حاکی از آن است. که سالانه درصد از خرمای تولیدشده در ایران به دلیل فقدان خریدار در انبارها باقي مانده و به ضايعات تبديل مي­شود. ا.کاووسی، رئیس انجمن خرماي بوشهر با تایید وضعيت نامطلوب صنعت خرماي ایران گفته که ضایعات زيادي در تولید، بسته بندی، و حمل و نقل محصولات کشاورزی رخ می دهد. ا.خلیلی، رئیس کارگروه صنایع غذایی اتاق بازرگاني ايران در صنعت، معدن و تجارت نیز با تصدیق كمبودها در تولید، برداشت، جابجايي، بسته بندی، حمل و نقل محصول خرما در ايران ، از این عوامل به عنوان علل ریشه ای ضایعات خرما نام می برد. او همچنین تصريح كرده که با وجود جایگاه ایران به عنوان دومین تولید کننده بزرگ خرما در جهان ، بازاریابی ، توزیع خرما وظرفیت و عملکرد صنایع فراوری در آن بسیار ضعیف و ناکافی است.][‍‌.

همچنین نباید از نظر دور داشت که برخی از الگوهای مصرف اسراف کارانه نیز در جامعه ایران در حال رشد هستند. بخشی از این الگوهای ناپسند مصرف ناشی از نگرش مصرف گرایانه نسبت به مواد غذایی و رفتارهای ناشی از آن هستند. البته این الگوها در جامعه ایرانی ریشه ای ندارند، و صرفا در بین برخی افراد در طبقات اجتماعی با درآمد بسيار بالا رواج محدودی دارند. با این وجود نگرش ها و رفتارهای اسراف­جویانه که است.فاده ناکارآمد از مواد غذایی را به عنوان نشانه ای از اعتبار نظر می انگارند، در چندی از کسب و کارها و صنايع ما رواج یافته و می توان مصادیقی از آن را در برخی رستوران ها، هتل ها، مراکز تهیه غذا، و غیره مشاهده كرد. از آنجا که با افزایش قدرت خرید عمومي امکان رواج بیشتر این الگوی مصرف در دوران پساتحریم وجود دارد، این نگرش و رفتار باید از سوی دولت و ملت کنترل شود. در این زمینه باید توجه داشت که اثر و دامنه راهکارهای قیمت­گذاری و كنترل بازار محدود بوده، و راهکارهای موثر واقعي را باید در حوزه فرهنگ به کار بست.