یکی دیگر از راه‌های رسیدن به بالای پیست‌ها در دیزین‌، است.فاده از تله‌اسکی‌های بشقابی است.. در مجموعه تفریحی دیزین، تله اسکی بشقابی وجود دارد. اولین نکته در است.فاده از تله اسکی بشقابی این است. که باید کفش اسکی به پا داشته باشید. تله‌اسکی‌های بشقابی،‌ میله‌هایی هستند که در انتهای آن‌ها، سطوحی بشقابی شکل قرار گرفته‌اند.

گذراندن اوقات فراغت در پیست اسکی دیزین بسیار لذت‌بخش است.؛ اما در مقابل احساس گرسنگی و نیاز به رفع خستگی در محلی آرام و دنج بعد از برف‌بازی و اسکی‌ یک نیاز مهم است.. در دهکده دیزین تعدادی رستوران و کافی‌شاپ لوکس و مجهز فعال هستند و افراد در هر بخشی از مجموعه می‌توانید از خدمات آن‌ها است.فاده کنند.

یکی از جذاب‌ترین بخش‌های اسکی کردن برای افراد حرفه‌ای، اسکی در ارتفاعات بسیار بلند و انجام‌دادن حرکات نمایشی است.. باید این مژده را بدهیم که این امکان نیز در پیست دیزین، وجود دارد. پیست اسنو پارک که در بالای رستوران چمن قرار گرفته است.، بهترین جا برای اسکی‌بازان حرفه‌ای است. که به این رویای خود برسند. این پیست، فقط مخصوص افراد حرفه‌ای است. و برای رسیدن به آن باید از تله‌سیژ دره است.فاده کنید.

به دلیل است.فاده از فلزات خطرناک چون سرب، کادیوم و جیوه زباله های الکترونیکی می توانند آسیب جدی برای محیط زیست محسوب شوند به همین دلیل بسیاری از کشورها به فکر بازیافت افتادند که این گونه ضایعات بازیافتشان بسیار مهم است. ، سوزاندن و دفع کردن زباله های الکترونیکی می تواند زمین های زیادی را اشغال کند و از آنطرف باعث آلودگی شدید برای محیط زیست و حتی پخش مواد سمی در محیط زیست شود. تعمیر قطعات الکترونیکی و افزایش طول عمر آنها می تواند تا حدودی به کاهش آلودگی ها کمک کند اما بهتر است. با یادگیری روش های بازیافت

از آنجایی که کشور برزیل وسعتی بالا و جمعیتی بیش از دویست میلیون نفر دارد، بازیافت ضایعات الکتریکی و الکترونیکی در این کشور در سطح وسیع اما ناپایدار انجام می‌شود. با این حال در برزیل سیستمی شبیه به اخذ مالیات وجود دارد که هزینه‌های اضافی را بر بازیافت کنندگان تحمیل کرده و بدین شکل مشکلاتی را برای واحدهای بازیافت ایجاد می‌کند. همچنین فقدان قانون مدیریت جامع پسماندهای الکتریکی و الکترونیکی موانعی را بر سر راه سرمایه‌گذاران و بازیافت کنندگان قرار داده است..

با وجود اینكه ضایعات الكترونیكی حاوی موادی سمی هستند، افراد كمی با این موضوع آشنا هستند؛ موادی مانند: سرب و كادمیویم كه در ساخت صفحه مدارات، اكسید سرب و كادمیوم در monitor cathode ray tubes)CRTs)، جیوه در صفحات مانیتور های صفحه تخت ، كادمیوم در باتری های رایانه ، پلاستیك های كه در كیس های رایانه است.فاده می شود، كابل های معمولی و كابل های حاوی پلی وینیل كلوراید كه در هنگام سوختن (جهت آزاد سازی مس از درون سیم ها) اكسیدهای سمی آزاد می سازند.

این به خاطر دفع زباله های بازیافتی مانند اسید، لجن و غیره در رودخانه ها است.. در حال حاضر آب از شهرهای دور دست حمل می شود تا نیازهای مردم را تامین کند. سوزاندن زباله های الکترونیکی می‌تواند گازهای سمی را از بین ببرد،  اما در نتیجه هوا را در اطراف آن آلوده می کند. دفن زباله ها به صورت  نامنظم و بدون مدیریت صحیح می تواند خطرات زیست محیطی ایجاد کند. هنگامی که دستگاه های الکترونیکی خاصی مانند قطع کننده های مدار تخریب می شوند، جیوه از بین می رود. همین امر برای بفنیل های پلی کربنات (

هند امروز حدود ۸/ میلیون رایانه خارج از رده دارد و تولیدكنندگان آن سالانه ۵ تن زباله الكترونیكی به آن اضافه می كنند. این تعداد نسبت به میلیون رایانه خارج از رده آمریكا اندك است.، اما یك &#;روند رو به رشد» را نشان می دهد. این مسأله با ورود زباله های الكترونیكی از سنگاپور و كره جنوبی پیچیده تر گردیده است.. كارشناسان محیط زیست در هند هشدار داده اند كه حتی به كارگیری روش های اولیه و مقدماتی برای بازیافت ضایعات الكترونیكی برای سلامت انسان و محیط زیست بسیار خطرناك است. و بنابراین باید به صورت جدی از واردات زباله ها و پسماند رایانه ها به هند جلوگیری شود. قسمت های رایانه - شامل نمایشگر (مانیتور)، چاپگر، صفحه كلید، واحد مركزی پردازش و به حركت آورنده فلاپی - دارای فلزات قیمتی مانند طلا، نقره و پلاتین است.. البته حاوی مواد خطرناك مانند سرب، كادمیوم و جیوه نیز می باشد و تجزیه و بازیافت این مواد برای سلامتی انسان زیان آور است..