در حال حاضر رباط کریم کجاست؟ شهرستان رباط کریم یکی از شهرستانهای غرب است.ان تهران و مرکز آن شهر رباط کریم است.. ارتفاع آن حدود متر از سطح دریا بوده و از شمال به شهرستان شهریار، از جنوب به شهرستان ری، از شرق به شهرستان اسلامشهر و از غرب به شهرستان ساوه محدود میشود.
در حال حاضر رباط کریم کجاست؟ شهرستان رباط کریم یکی از شهرستانهای غرب است.ان تهران و مرکز آن شهر رباط کریم است.. ارتفاع آن حدود متر از سطح دریا بوده و از شمال به شهرستان شهریار، از جنوب به شهرستان ری، از شرق به شهرستان اسلامشهر و از غرب به شهرستان ساوه محدود میشود.
بعد از این که آقا محمد خان قاجار تهران را به پایتختی انتخاب و به عمران و آبادی آن همت گماشت و تهران مرکز دوائر دولتی و حکومتی شد لاجرم از نقاط مختلف مملکت مراجعات مردم برای رفع نیازها و مشکلات اداری و غیره که قبل از آن به اصفهان و قزوین بود بیشتر به تهران متوجه شد و بنابراین، مردمِ مناطق جنوبی مملکت از جمله
زنجیره های تامین برنج کشور نیز مبتلا به ناکارآیی و اتلاف های غیرقابل پذیرش هستند. به گفته ش.اسدي( از کارشناسان موسسه تحقیقاتي برنج ایران) به دلیل فقدان ماشین آلات کارآمد، و نارسایی دانش و آموزش منابع انسانی در عملیات فرآوري برنج، درصد از تولید برنج ایران به برنج شکسته تبدیل می شود. او به علاوه بیان کرده که در مواقع اشباع بازارهای کشور از برنج واراداتی، انبارداری بلندمدت برنج توليد داخل موجب افت کیفی برنج داخلی مورد عرضه در بازار و افزایش ضایعات آن در مرحله مصرف می شود][.
غذا در فرهنگ ایرانی - اسلامی تجلی اعطای روزی و برکت از سوي خداوند به انسان است. : این نگرش فرد ایرانی را پایبند به حفاظت ، و است.فاده موثر از مواد غذایی و شکرگزاری برای بهره مندی از آن می کند. با این حال چنان که گفتیم برخی از الگوهای مصرف مضر در سطح محدود در جوامع ایرانی مشاهده می شوند که حاکی از مصرف گرایی و اسراف هستند؛ این الگوها باید به ویژه در برخي کسب و کارها و صنايع غذايي ( از جمله هتل ها ، رستوران ها، آشپزخانه ها و غیره) کنترل شوند. در مقابله با ترویج این الگوهای مصرف باید در نظر داشت که راهکارهای اساسی را بیشتر باید در بین برنامه های فرهنگی جست و نه کنترل های دستوری در بازارها.
با نگاهی ژرف نگرتر به دو کفه عرضه و تقاضای مواد غذایی، می توان ابعاد پنهان بسیار دیگری را نیز در آنها مشاهده کرد: ضايعات مواد غذایی فروکاهنده بخش چشمگیری از منابع مالی و طبیعی تخصیص یافته برای حمایت از امنیت غذایی کشور است.. در واقع، دولت در اين بخش میلیاردها دلار از اعتبارات یارانه ای خود را صرف تامین اراضی، آب شیرین، واردات كشاورزي (مشتمل و نه محدود به بذر، کود، آفت کش ها و غیره)، تجهیزات کشاورزی، و خدمات تکمیلی با کمترین قیمت ممکن کرده است.. در سال بودجه تخصیص یافته به بخش کشاورزی شامل یک ردیف . ميليون دلاری از محل یارانه های هدفمند ، و . ميليون دلار ديگر برای حمایت از واردات كشاورزي بوده است.. همچنین در این سال . ميليارد دلار از بودجه دولت نیز براي احداث زيرساخت های کشور در بخش کشاورزی تخصیص یافته است. [، ] . به رغم همه این حمایت ها و سرمایه گذاری ها، نتایج حاصل چندان مطلوب نبوده اند: ادامه اتلاف مواد غذایی در کشور بر اساس روند معهود در سال های گذشته،موجب از بین رفتن يك سوم از محصولات كشاورزي مورد توليد کشور در سال جاری ( با برآورد ارزش مجموع . میلیارد دلار
ضايعات مواد غذایی در جمهوری اسلامی ایران نیز یک مشکل جدي است.. در واقع، پدیده ضايعات مواد غذایی به طور کامل در تضاد با چشم انداز تصویر شده کشور در ، و رهنمودهای اقتصاد مقاومتی است.. در این مقاله، به بررسی اجمالی ابعاد این پدیده نامطلوب و آثار زیانبار آن بر اقتصاد، جامعه، و محیط زیست پرداخته و برخي راهکارهای متصور برای مواجهه با آنها را طرح خواهیم نمود.
اطلاعات حاصل از گزارش هاي موجود در زمینه ضايعات غذایی در ایران بسیار متنوع هستند. گزارش مراجع رسمی کشور در سال نشان دهنده متوسط . درصد ضايعات در محصولات کشاورزی بوده است. []. بر اساس این گزارش، ارزش ضايعات محصولات کشاورزی برابر با حدود درصد درآمد ملی از صادرات نفت درآن سال بوده است.. در سطح ملي بیشترین ضايعات متوجه میوه ها و محصولات باغی و كمترين ضايعات متوجه شیلات و غذاهای دریایی می گردد. در آن زمان برمبنای ماده قانون برنامه چهارم توسعه اقتصادی، اجتماعی وفرهنگی جمهوری اسلامی ، دولت موظف به كاهش درصدي سطح ضايعات در بخش كشاورزي بوده كه متاسفانه اين هدف محقق نشده است. .