این شهرک صنعتی یکی از مراکزی است. که در زمینه صنایع پلاستیک، رنگ، فلزی و بسیاری دیگر از زمینهها مشغول به فعالیت است.. هر زمان که تعدادی کارخانه در این شهرک صنعتی متوقف شود، به سرعت سولهها و کارخانهها فروش رفته و جایگزینی جدیدی برای آنها پیدا میشود. به همین دلیل هیچ گاه این شهرک صنعتی فعالیت خود را متوقف نخواهد کرد.
صنایع شیمیایی و پلاستیک، سلولزی، دخانی، نساجی و پوشاک، غذایی و آشامیدنی، برق و الکترونیک، فلزی و ماشینسازی، کانی غیرفلزی و خدمات از جمله صنایعی هستند که در شهرک صنعتی شمسآباد فعالیت میکنند. صنایع فلزی و ماشین سازی با قرارداد واگذاری بیشترین سهم را دارند و به ترتیب کانی غیر فلزی قرارداد، شیمیایی و پلاستیک ۸ قرارداد، غذایی و آشامیدنی ۵ قرارداد، خدمات قرارداد، سلولزی قرارداد، نساجی و پوشاک ۸ قرارداد و در آخر برق و الکترونیک با قرارداد به کار خود در این شهرک به فعالیت میپردازند.
با توجه به فعالیتی که در کارخانه مورد نظر دارید، مساحت کارخانه و امکاناتی که در آن وجود دارد، قیمتها برای اجاره یا خرید سوله کاملاً متفاوت خواهد بود. فرآیند خرید کارخانه و سایر املاک صنعتی، با املاک معمولی کمی متفاوت است. و مراحل قانونی بسیار زیادی دارد.
اجازه دهید مرور کوتاهی بر آنچه تا اینجا گفتیم ، داشته باشیم: کشور ما متحمل هزينه هاي فوق العاده سنگین (اجتماعی-اقتصادی و زیست محیطی)می شود تا بتواند مواد غذایی مورد نیاز جوامع خود را تامین کند؛ بخش زیادی از این مواد غذایی در مزارع، انبارها، حمل و نقل ، فروشگاه ها و آشپزخانه ها تلف شده و ازبین می رود. پسماندهاي ناشی از این اتلاف، تبديل به زباله های مضر براي سلامت و محیط زیست مي شوند و ما ناگزیر هستیم حجم کلانی از منابع کشور را صرف کنیم تا بتوانیم بخشی از آثار زیان بار ناشی از تولید و دفع این زباله ها را بر روی انسان و محيط زيست کنترل یا رفع کنیم. اين چرخه زیان موجب وارد آمدن آسیب های جدی و جبران ناپذیر به نظام ، جوامع انسانی کشور و محیط زیست آن شده و به هیچ عنوان از منظر اقتصاد ، كسب و کار، زندگی اجتماعی، زندگی شخصی، حفاظت از محیط زیست، و یا هر منطق انساني دیگری قابل توجیه نیست. با این اوصاف منافع ملی و مصالح نظام حکم می کند که با جدیت تمام به دنبال راهکارهای جدی برای مقابله با این پدیده و روندها و پیامدهای مخرب آن باشیم.
غذا در فرهنگ ایرانی - اسلامی تجلی اعطای روزی و برکت از سوي خداوند به انسان است. : این نگرش فرد ایرانی را پایبند به حفاظت ، و است.فاده موثر از مواد غذایی و شکرگزاری برای بهره مندی از آن می کند. با این حال چنان که گفتیم برخی از الگوهای مصرف مضر در سطح محدود در جوامع ایرانی مشاهده می شوند که حاکی از مصرف گرایی و اسراف هستند؛ این الگوها باید به ویژه در برخي کسب و کارها و صنايع غذايي ( از جمله هتل ها ، رستوران ها، آشپزخانه ها و غیره) کنترل شوند. در مقابله با ترویج این الگوهای مصرف باید در نظر داشت که راهکارهای اساسی را بیشتر باید در بین برنامه های فرهنگی جست و نه کنترل های دستوری در بازارها.
اگر چه وضعیت کنونی ضايعات مواد غذايي حاکی از اتلاف های اقتصادی کلان در سطح ملی است.، اما این وضعیت در عین حال حاکی از فرصت و فضای بسیار گسترده فراهم برای بهبود و رشد اقتصادی است.. دستیابی به نتایج مثبت در طرح های كنترل ضايعات غذایی (به ویژه در بعد فرهنگی) مستلزم کار چنددهه ای بر روی نسل های جوامع کشور است.. در اين برهه خطیر، لازم است. برای صرفه جویی و جلوگیری از زیان های اقتصادی-اجتماعی- زیست محیطی، پیشگیری از انحراف از معیارهای اخلاقی کارساز موجود در الگوهای مصرف غالب در جوامع ایرانی، و پیشگیری از غلبه الگوهای مصرف گرایانه و اسراف کارانه، با بسیج عزم ملي و به کار بستن مدیریت جهادي به مبارزه با اتلاف و ضایعات مواد غذایی در سرتاسر کشور بپردازیم.
در عوض، ضايعات در سال هاي آينده نیز افزایش یافته است.. برخی ازگزارش ها حاکی از از ضايعات درصدی در میلیون تن محصولات كشاورزي تولید شده کشور در هر سال است.؛ شایان ذکر است. این مقدار محصولات کشاورزی براي تغذیه یک جمعیت میلیون نفری كافي است. [،]. آمار و ارقام ضايعات غذايي موجود در جمهوری اسلامی ایران نه تنها بهتر از سطوح ثبت َشده منطقه ای و جهانی نیست، بلکه در بعضی موارد در سطحی نازل تر از این سطوح قرار می گیرد: در این زمینه می توان به درصدضايعات در نان، - (و حتی ) درصد ضايعات در میوه ها و سبزیجات، درصد ضايعات در برنج، درصد ضايعات در خرما، و غیره اشاره کرد[،،،،،،]. گزارش هاي دیگری نيز وجود دارد که حاکی از زیان های اقتصادی عظیم ناشی از ضایعات غذایی در کشور هستند: به عنوان مثال مرکز تحقیقات مجلس شورای اسلامی در گزارش منتشره خود در دی ماه برآورد نموده كه هزینه تحمیل شده به دولت از محل ضايعات سالانه نان به . ميليارد دلار
اما وضعیت در کفه تقاضا بسیار متفاوت است.. در فرهنگ ايراني - اسلامي، غذا مصداق تمام معنی روزي ، خیر و برکت اعطاشده از سوي خداوند متعال بوده و اسراف و/یا اتلاف آن از نظر اخلاقی امری ناپسند تلقی می شود. این باور نزد ایرانیان قدمتی چندهزارساله دارد : فرد ایرانی اغلب آن را در اوان کودکی در نهاد خانواده می آموزد و در تمام عمر خود با دل و جان بدان پایبند است.. علاوه بر این، فشارهای اقتصادی بر خانوار متوسط ایرانی در سال های اخیر موجب شده که ميزان مصرف مواد خوراكي در آن تا حدود زیادی کاهش یابد. این تغییردر الگوی مصرف را می توان در تغییرات قیمت وميزان مصرف محصولات اساسی غذایی در دهه گذشته مشاهده کرد( تصاویر و ).