شما حتما از جاده قدیمش رفتید، از جاده ی جدیدش بری همچین چیزی نیست. من ساله اومدم پردیس، آب و هوای عالی داره. تابستونش خیلی گرم نیست. دسترسی خوبی هم به تهران داره، اون جاهای نیمه ساختشم فازای تازه ساختشه که هنوز بهره برداری نشده! کجاهاش رفتید که این چیزارو دیدین؟ عجیبه چون اتفاقا جای مناسبیه برای زندگی!
از جملۀ این مکانهای گردشگری پیست آبعلی، دریاچههای تار و سدلار یا آبشار کمرد و... است. که هر کدوم از اونها از طبیعت بکری برخوردارن. از جاذبههای دیگه هم میشه به مکانهای تاریخی و دیدنی در شهرستان دماوند اشاره کرد که به علت نزدیکی ساکنین شهر پردیس هم میتونن در اون به گذران اوقات فراغت خودشون بپردازن.
در کل، در فازهایی با شرایط ایده آلتر و امکانات بیشتر، مثل فاز ، و پردیس، قیمت آپارتمان بیشتر است.. هر چند که در فازهای ، ، و واحدهایی با متراژ کمتر و قیمت مناسبتر میشه یافت و نیاز تمام طیف متقاضیان مسکن در پردیس رو برآورده کرد.
گزارش مرکز تحقیقات مجلس شورای اسلامی در دی ماه حاکی از آن است. که گندم و آرد عرضه شده به صنعت نان در ايران از كيفيت لازم برخوردار نيست. بخشی از گندم تامین شده کشور (اعم از تولید داخل یا وارداتی) فاقد کیفیت لازم است. : محموله های گندم به علت جذب رطوبت در زمان حمل، اغلب نم کشیده وزن شان دستخوش افزایش می شود. گندم مورد ذخيره سازی در سيلوها (که اغلب با افت کیفی در آن مواجه است.)به كارخانه های آرد سازي تحویل مي شود. این كارخانه ها، آرد باكيفيت را به مغازه هاي شيريني فروشي و كارخانه هاي بيسكويت سازی، و سبوس گندم را به مزارع حیوانات مي فروشند؛ این شرکت ها اغلب با تهیه آرد کم کیفیت از گندم نامرغوب، آن را با قیمت مصوب به نانوايي ها عرضه می کنند. اين الگوی عرضه، در کنار شیوه های ناکارآمد پخت نان، و کمبود صلاحیت کافی در نیروی کار صنعت نان موجب تولید و عرضه نان بی کیفیت و پُردورریز در جامعه می شود][.
غذا در فرهنگ ایرانی - اسلامی تجلی اعطای روزی و برکت از سوي خداوند به انسان است. : این نگرش فرد ایرانی را پایبند به حفاظت ، و است.فاده موثر از مواد غذایی و شکرگزاری برای بهره مندی از آن می کند. با این حال چنان که گفتیم برخی از الگوهای مصرف مضر در سطح محدود در جوامع ایرانی مشاهده می شوند که حاکی از مصرف گرایی و اسراف هستند؛ این الگوها باید به ویژه در برخي کسب و کارها و صنايع غذايي ( از جمله هتل ها ، رستوران ها، آشپزخانه ها و غیره) کنترل شوند. در مقابله با ترویج این الگوهای مصرف باید در نظر داشت که راهکارهای اساسی را بیشتر باید در بین برنامه های فرهنگی جست و نه کنترل های دستوری در بازارها.
بدون شک «کاهش و کنترل ضايعات مواد غذايي » یکی از مهم ترین زمینه های بالقوه راهکاریابی برای تامین امنیت غذایی کشور است.. ضايعات غذایی یک مشکل جهانی است.. طبق گزارش های منتشرشده سازمان خواروبار و كشاورزي( فائو) در جهانی که میلیون نفر از جمعیت آن از گرسنگی رنج می برند، یک سوم از مواد غذایی تولیدشده توسط انسان (بر مبنای محتوای کالریک آن) به هدر مي رود. ابعاد این مشکل از زیان اقتصادي صرف فراتر بوده و پیامدهای اجتماعی و زیست محیطی آن پایداری توسعه جوامع بشری را به نحو چشمگیری تحت تاثیر قرار می دهد: تخمین زده می شود که تولید این حجم از غذای هدر رفته در هر سال متضمن کشت در میلیون کیلومتر مربع از اراضی کشاورزی کره زمین (تقریبا معادل مساحت کشور مکزیک)، صرف میلیارد متر مکعب آب شیرین، مصرف میلیون تن کود شیمیایی، و تولید گازهای گلخانه ای به میزان تا میلیون مترمکعب (معادل دی اکسید کربن) است.. ابعاد خیره کننده این پیامدهای ضایعات غذایی نشان دهنده آن است. که ضایعات غذایی در شمار یکی از بارزترین مصادیق اتلاف و اسراف در جوامع بشری و انحراف آنها از معیارهای «توسعه پایدار» به شمار می آیند.
در عوض، ضايعات در سال هاي آينده نیز افزایش یافته است.. برخی ازگزارش ها حاکی از از ضايعات درصدی در میلیون تن محصولات كشاورزي تولید شده کشور در هر سال است.؛ شایان ذکر است. این مقدار محصولات کشاورزی براي تغذیه یک جمعیت میلیون نفری كافي است. [،]. آمار و ارقام ضايعات غذايي موجود در جمهوری اسلامی ایران نه تنها بهتر از سطوح ثبت َشده منطقه ای و جهانی نیست، بلکه در بعضی موارد در سطحی نازل تر از این سطوح قرار می گیرد: در این زمینه می توان به درصدضايعات در نان، - (و حتی ) درصد ضايعات در میوه ها و سبزیجات، درصد ضايعات در برنج، درصد ضايعات در خرما، و غیره اشاره کرد[،،،،،،]. گزارش هاي دیگری نيز وجود دارد که حاکی از زیان های اقتصادی عظیم ناشی از ضایعات غذایی در کشور هستند: به عنوان مثال مرکز تحقیقات مجلس شورای اسلامی در گزارش منتشره خود در دی ماه برآورد نموده كه هزینه تحمیل شده به دولت از محل ضايعات سالانه نان به . ميليارد دلار
طبق گزارش های سازمان جهانی غذا و خشکبار، بخش اعظم ضایعات غذایی در کشورهای در حال توسعه از نارسایی در فناوری های کشت، برداشت، فراوری، انباشت،حمل و توزیع مواد غذايي نشات می گیرد. به عبارت دیگر به دلیل باارزش تلقی شدن مواد غذایی در این کشورها، آنچه در این کشورها اتفاق می افتد، بیشتر اتلاف مواد غذایی در کفه عرضه است.، تا دورریز آن توسط مصرف کننده در کفه تقاضا. شكل الگوهای ضايعات در دسته بندی مواد غذایی مختلف را در میان کشورهای جنوب و جنوب شرق آسیا نشان مي دهد []. جمهوری اسلامی ایران نیز از نظر گزارش های تخصصی فائو دراين منطقه جغرافیایی جای گرفته و الگوی ضايعات غذا در آن نیز بسیار شبیه الگوی تصویرشده برای این کشورها است.. برای اين موضوع می توان شواهد فراوانی را در اظهارات و گزارش های كارشناسان و مسئولان بخش کشاورزی و صنایع غذایی کشور یافت. اجازه دهید به برخی از این شواهد اشاره ای داشته باشیم.