میدان بهارستان از جنوب به محله سرچشمه، از شمال به خیابان بهارستان و محله فخرآباد، از غرب به خیابان جمهوری و باغ سپهسالار و از شرق به خیابان شهدا محدود می‌شود. بهترین راه دسترسی به میدان بهارستان است.فاده از متروی خط دو (فرهنگسرا-صادقیه) است.. (

مجسمه برنزی رضاشاه در سال در مرکز میدان بهارستان بر پایه‌ای مزین به چهار ستون هخامنشی، روی صفحه‌ای نصب شد. در حوادث سال اولین مجسمه‌ای که در تهران سرنگون شد، مجسمه رضاشاه در میدان بهارستان بود. اما بعد از آن در سر جای خود قرار گرفت و تا سال ۵ برقرار بود. بعد از پیروزی انقلاب ۵ مجسمه رضاشاه از میدان بهارستان برداشته شد.

اولین اقدام برای محوطه‌سازی میدان بهارستان در سال‌های بعد از مشروطه با ریاست منطق‌الملک، رییس بلدیه تهران، انجام شد. به دستور وی اطراف میدان درختکاری و فضای سبز ایجاد شد. در سال ۵ میدان بهارستان توسط سازمان زیباسازی تغییر شکل داد و تمامی ساختمان‌های پیرامون آن پیرایش و از زواید شهری پالایش شد. توپی به‌صورت نمادین در ضلع جنوب غربی میدان نصب شد و کتیبه‌ای با کلمه در شمال غرب میدان نصب شد که به تاریخچه آن اشاره دارد.

حوله بافی هنر ساله دستان توانمند و خوش ذوق زنان خراسان جنوبی در روستاها است. که اکنون آوازه جهانی پیدا کرده است.. علی رغم اینکه کشور ایران در دوره‌های مهم تاریخی سهم عمده‌ای در پیشرفت و تکامل صنعت نساجی در دنیا داشته و از مناطق پیدایش و تکامل این صنعت به شمار می ‌رود اما متاسفانه امروزه پیشرفت علم و تکنولوژی صدمات زیادی به نساجی سنتی این سرزمین کهن وارد نموده است.. هنر صنعت حوله بافی ازگذشته‌های دور در است.ان خراسان جنوبی از رواج نسبتا خوبی برخوردار بوده که پس از چندین سال رکود با حمایت ها و برنامه‌ ریزی ‌های مسئولان خراسان جنوبی و  نظارت های متعدد و کارشناسانه و همچنین تلاش هنرمندان مجددا احیاء و در حال گسترش است.. حوله بافی یا توبافی از هنرهای دستی اصیل خراسان جنوبی است. که محصول آن از پنبه، ابریشم یا کرک تهیه می شود و در بسیاری از روستاهای این است.ان رواج پیدا کرده و هنرمندان از این هنر سنتی، درآمد صادراتی نیز...

بافت حوله سنتی در خراسان جنوبی، با اصالتی به قدمت قرن‌ها و همانند گذشته با دستگاههای سنتی دو یا چهار وردی و ابزار کار ساده انجام میشود و هنر دست بانوان روستاهاست. کسب درآمد برای اهالی روستا که اقتصاد و معیشتشان به دلیل خشکسالی به خطر افتاده بود انگیزهای برای گسترش هر چه بیشتر و رشد کارگاههای پارچه بافی سنتی است.. با اوج گرفتن این عزم همگانی و شرکت در نمایشگاههای ملی، پارچه بافی سنتی یا توبافی از پستو و انبار روستا بیرون آمد تا به عنوان هنر و صنایع‌دستی ملی ثبت گردد.

شیوه بافت به این صورت می باشد که: ابتدا نخ های پنبه ای را به وسیله چرخ ریسندگی و چرخ ماسوره تهیه کرده و سپس در یک فضای باز به وسیله تعدادی چوب نازک و هم اندازه به اصطلاح محلی «چله ها را دوانید». بعد نخ های پیچیده شده به دور چوب ها (فاصله هر کدام از چوب ها یک متر می باشد) را به دور یک چوب بزرگ و ثابت شده به نام «نوورد» می پیچیند. جهت بافت می بایست نخ ها را با ماکو ردکرده و بعد از هر بار نخ ردشده دنده یا «دفتین» که به سمت جلو و عقب آورده می شود، نخ ها کوبیده و پارچه بافته می شود. وقتی ماکو از سمت راست رد می شود پاتلک سمت چپ با پا به حرکت در آمده (و بالعکس) و وردها را جابه جا می کند. به هر اندازه که پارچه بافته می شود متی و دستکش به وسیله هنرمند به حرکت در می آید تا پارچه بافته شده جمع و به دور چوب قطوری به نام «بالین» پیچیده شود. هنر حوله بافی با ترکیب رنگ ها در کل پارچه و حاشیه کار با خلاقیت خود هنرمند تولید می شود. البته ممکن است. برای طراحی یک بافته از نمونه هایی است.فاده شود که در زمان گذشته کاربرد داشته است..

این دستمال تنظیف با طرحی زیبا در ابعاد ۵در ۵سانتیمتر بوده  می باشد .این دستمال صد در صد نخی بوده و می توان آن را برای نظافت، آب گیری و حوله دم دستی آشپزخانه است.فاده کرد. با خرید آن لذت تمیزی را به خودتان هدیه دهید. مشخصات کلی: مناسب برای حوله دست و صورت رنگ […]

ƾj