یکی دیگر از امامزاده های منطقه اسلامشهر بقعه امامزاده اسماعیل میباشد که از یکی گنبدخانه و دو ایوان شمالی و شرقی تشکیل شده است. بدون اینکه ارتباطی با هم داشته باشد نمای بیرونی این امامزاده به صورت آجری می باشد و نمای اتاق کاهگلی است..
:حاجی فیروزها، در دوران گذشته، شغل مناسب خود را داشتند و هیچ ربطی به تکدی گری نداشت اما با گذر زمان و شرایط وخیم اقتصادی، افرادی که به تکدی گری مشغول هستند، در روزهای پایانی سال، لباس حاجی فیروز بر تن می کنند تا بتوانند از مردم پول بگیرند.
مربوط به دوره اشکانیان است. و در شهرستان اسلامشهر، شهرک واوان واقع شده و این اثر در تاریخ آذر با شمارهٔ ثبت ۵۵ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.. اینتپه در کنار «شهرک واوان» قرار دارد. طبق مطالعات انجام شده تپه واوان جزو غار تهران بود و دروازه غار تهران به این تپه منتهی می شد. آنچه در این تپه کشف شده بنایی است. که اتاق منظم دارد. شکل اتاق ها نشان می دهد که این بنا به مردم عادی تعلق نداشته و به احتمال زیاد بنایی نظامی یا دولتی بوده است.. درهای ورودی اتاق های بنا از یک جهت باز می شود. اتاق ها دارای دیوار مشترک هستند و اندازه آنها نیز یکسان است..
در این زمان ایرانیها بخشی از ماشینآلات این حوزه مانند جعبههای لوازم چوبی را نیز تولید کردند. همین موارد سبب شد که در دهه صنعت چرم سازی ایران به یکی از سودمندترین مشاغل کشورمان تبدیل شد. اما متاسفانه پس از انقلاب اسلامی با وجود تحریمها تولید با کیفیت قبلی امکانپذیر نبود. در این زمان این صنعت نیز مانند سایر صنایع کشور تحت تاثیر تحریمها قرار گرفت. حالا دیگر خبری از مواد شیمیایی وارداتی نبود و تولیدکنندگان باید مشابه این مواد را در داخل ایران تولید میکردند.
پوست بعضی حیوانات چرب تر است. و ممکن است. طی مراحل قبلی چربی آن حذف نشود. بنابراین نیاز به مرحله ای جداگانه برای حذف چربی دارد. در این مرحله معمولا از هیدروکسید سدیم است.فاده می شود این ماده چربی را به صابون تبدیل می کند و بعد از آن با شستن از پوست جدا می شود.
در جامعه کوچک « ایل قشقایی » صنایع دستی از گذشته دور راه تکامل خود را پیموده است. ، اما با شروع زندگی ماشینی و اسکان ایلات و عشایر برخی از کارهای هنری مثل ساختن وسایل چرمی و پوستی که مخصوص زندگی کوچ نشینان است. کم کم به مرحله رکود رسیده است. .
به این ترتیب صنعت چرم سازی نیز مانند سایر صنایع قدیمی ایرانیان در دوره اول پهلوی طعم پیشرفت را چشید. در آن زمان شرکتهای آلمانی بر این صنعت قدیمی ایرانیان سرمایهگذاری کردند. نتیجه این سرمایهگذاری افتتاح اولین کارخانه چرم سازی در تبریز در سال ۸ بود. البته تاریخ گسترش و توسعه صنعت چرم را به همدانیان ربط میدهد. کافی است. سری به این شهر تاریخی بزنید؛ به وضوح نشانههایی از دوران طلایی توسعه صنعت چرم در این شهر خواهید دید.
شاید هنوز قبول نکرده باشید که چرم تبریز به چه اندازه در میان مردم ایران محبوبیت دارد، اما اگر در جمع بزرگان بنشینید و صحبتی از کفشهای چرمی به میان آورید، میبینید که همچنان کفشهای چرمی دوستدوز تبریزی جایگاه دیگری در میان مردم ایران دارد. این کفش ها نه تنها به دلیل کیفیت چرم تبریز، بلکه به واسطه دوخت ظریف و دوام و طول عمر آن شهره عام و خاص است.. از دیگر محصولات چرمی تبریز که بسیار مورد توجه مردم ایران و البته گردشگران داخلی و خارجی قرار گرفته، کمربندهای چرمی این شهر است..