طبیعت زنده و با نشاط فیروزکوه و تمام روستاهای اطراف آن، باعث شده که محیط بسیار مناسبی برای زندگی گونه‌های جانوری متنوع به وجود بیاید. حیات‌وحش این منطقه ارزش زیستی بسیاری دارد و به همین دلیل باید تحت حفاظت جدی باشد تا از آسیب‌های دنیای مدرن در امان بماند.

در طول مسیر این قطار، شاهکارهای معماری متعددی وجود دارند. پل ورسک یکی از مهم‌ترین سازه‌های موجود در این مسیر ۸ کیلومتری است.. این پل در ارتفاعات شهرستان سوادکوه ساخته شده. جالب است. بدانید که در ساخت این پل از هیچ فلزی است.فاده نشده و مصالح اصلی آن، فقط ملات و سیمان و شن است..

قرار است. به یکی از روستاهای سرسبز و پر از کوچه باغ فیروز کوه تهران برویم که غاری باستانی در ارتفاعات آن قرار گرفته است.. غار بورنیک طولانی‌ترین غار تهران و چهارمین غار طولانی ایران است. که به دلیل وجود آثار زندگی انسان‌های غارنشین در آن، ارزش باستانی بسیاری دارد.

   م.ح. انصاری فرد، مدیر کل روابط عمومی و سخنگوی سابق وزارت جهاد کشاورزی از ضایعات درصدی میوه در کشور خبر داده و آن را ناشی از نارسایی های موجود در بسته بندی، تدارکات و صنایع فرآوري دانسته است.[] ؛ نوراني رئیس کنفدراسیون صادرات نیز میزان ضایعات میوه جات را در کشور بین تا درصد ارزیابی نموده و آن را عمدتا ناشی از نارسایی های موجود در لجتسیک و حمل و نقل سرمایشی این محصول قلمداد کرده است.[].

     ضايعات مواد غذایی یکی از مظاهر بارز فقر اقتصادی و انحراف از پایداری توسعه ملل در دیدگاه جهانی است.. ضايعات مواد غذایی در حال بلعیدن و/یا تخریب حیات و منابع مورد نیاز آن در کره زمین و جوامع انسانی است.. بخش عمده ضایعات غذایی در كشورهاي درحال توسعه و کم­ترتوسعه­یافته از نارسایی در فناوری و مدیریت نشات می گیرد، حال آن كه ضايعات غذایی در کشورهای توسعه یافته بیشتر ناشی از نگرش و رفتارهای مصرف گرايانه است..

     بدون شک «کاهش و کنترل ضايعات مواد غذايي » یکی از مهم ترین زمینه های بالقوه راهکاریابی برای تامین امنیت غذایی کشور است.. ضايعات غذایی یک مشکل جهانی است.. طبق گزارش های منتشرشده سازمان خواروبار و كشاورزي( فائو) در جهانی که میلیون نفر از جمعیت آن از گرسنگی رنج می برند، یک سوم از مواد غذایی تولیدشده توسط انسان (بر مبنای محتوای کالریک آن) به هدر مي رود. ابعاد این مشکل از زیان اقتصادي صرف فراتر بوده و پیامدهای اجتماعی و زیست محیطی آن پایداری توسعه جوامع بشری را به نحو چشمگیری تحت تاثیر قرار می دهد: تخمین زده می شود که تولید این حجم از غذای هدر رفته در هر سال متضمن کشت در میلیون کیلومتر مربع از اراضی کشاورزی کره زمین (تقریبا معادل مساحت کشور مکزیک)، صرف میلیارد متر مکعب آب شیرین، مصرف میلیون تن کود شیمیایی، و تولید گازهای گلخانه ای به میزان تا میلیون مترمکعب (معادل دی اکسید کربن) است.. ابعاد خیره کننده این پیامدهای ضایعات غذایی نشان دهنده آن است. که ضایعات غذایی در شمار یکی از بارزترین مصادیق اتلاف و اسراف در جوامع بشری و انحراف آنها از معیارهای «توسعه پایدار» به شمار می آیند.

همچنین نباید از نظر دور داشت که برخی از الگوهای مصرف اسراف کارانه نیز در جامعه ایران در حال رشد هستند. بخشی از این الگوهای ناپسند مصرف ناشی از نگرش مصرف گرایانه نسبت به مواد غذایی و رفتارهای ناشی از آن هستند. البته این الگوها در جامعه ایرانی ریشه ای ندارند، و صرفا در بین برخی افراد در طبقات اجتماعی با درآمد بسيار بالا رواج محدودی دارند. با این وجود نگرش ها و رفتارهای اسراف­جویانه که است.فاده ناکارآمد از مواد غذایی را به عنوان نشانه ای از اعتبار نظر می انگارند، در چندی از کسب و کارها و صنايع ما رواج یافته و می توان مصادیقی از آن را در برخی رستوران ها، هتل ها، مراکز تهیه غذا، و غیره مشاهده كرد. از آنجا که با افزایش قدرت خرید عمومي امکان رواج بیشتر این الگوی مصرف در دوران پساتحریم وجود دارد، این نگرش و رفتار باید از سوی دولت و ملت کنترل شود. در این زمینه باید توجه داشت که اثر و دامنه راهکارهای قیمت­گذاری و كنترل بازار محدود بوده، و راهکارهای موثر واقعي را باید در حوزه فرهنگ به کار بست.

ضايعات مواد غذایی در جمهوری اسلامی ایران نیز یک مشکل جدي است.. در واقع، پدیده ضايعات مواد غذایی به طور کامل در تضاد با چشم انداز تصویر شده کشور در ، و رهنمودهای اقتصاد مقاومتی است.. در این مقاله، به بررسی اجمالی ابعاد این پدیده نامطلوب و آثار زیان­بار آن بر اقتصاد، جامعه، و محیط زیست پرداخته و برخي راهکارهای متصور برای مواجهه با آنها را طرح خواهیم نمود.