همان طور که عنوان شد، چهاردانگه تهران یک شهر صنعتی و تجاری به شمار می رود. به همین خاطر افراد زیادی برای خرید یا سفارش محصولات به این شهر مراجعه می کنند. همین عامل باعث شده که شهر رونق فراوانی گرفته و صنایع و فروشندگان زیادی برای تولید و عرضه محصولات خود به این شهر مراجعه کنند.

البته دقت کنید که شهرستان ساری نیز دارای بخشی به نام چهاردانگه است.. به همین دلیل معمولاً هنگام نام بردن آن از واژه چهاردانگه تهران است.فاده می کنیم که با چهاردانگه ساری اشتباه نشود. بازار مبل چهاردانگه و بازار نعمت آباد نیز نام‌های دیگر چهاردانگه تهران هستند.

هنگامی که یک صنعت خاص به یک محدوده کوچک منعطف می شود، پیش نیازهای آن نیز کم کم گرد آن جمع می شوند. مبل و کابیت یکی از پرشمارترین محصولات چهاردانگه تهران هستند. چوب نیز جزو اصلی ترین مصالح در تولید این دو محصول است.. به همین دلیل صنعت چوب در این شهر بسیار پر رونق است..

حصیر بافی هنری بسیار قدیمی است. و در گذشته دور نیز در بسیار از کشور های آفریقایی و کشور های آسیایی در شرق و جنوب به ویژه در ایران قدمت دارد و در حال حاضر نیز در برخی از است.ان های شمالی و جنوبی ایران و اکثرا در روستا ها مشغول به انجام این هنر زیبا هستند.

محصولات ایرانی به ویژه محصولات حصیری در بازار های خارجی طرفدار زیادی پیدا کرده که در جدول صادرات می توان به این محصول نیز اهمیت به خصوصی داد. ایران به دلیل قدمت طولانی در تولید حصیر بافی جایگاه بسیار زیادی را می توانست در سطح جهانی پیدا کرد ولی به دلیل کمتر معرفی کردن و آشنایی بسیار کم خارجی ها این صادرات و فرایند به کندی صورت می گرفت.

در گذشته در تهران کارگاه های حصیربافی بزرگی وجود داشته که متاسفانه اکثرا در سال های اخیر به علت رکود این شغل، تعطیل شده اند. بورس حصیرفروشی در تهران را می توان منطقه پل چوبی نام برد، اما متاسفانه در چندسال گذشته فروشندگان این منطقه نیز روی به حصیرهای چینی و وارداتی آورده اند و یا تغییر کاربری داده اند و در پل چوبی نیز دیگر تک و توک می توان حصیر سنتی یافت.

دامداری یکی از دو فعالیت اصلی ساکنان این منطقه را تشکیل می دهد که به دلیل ویژگی های ابتدایی و سنتی در مقابل حوادث طبیعی از جمله سرمای شدید، خشکسالی، بی آبی و یا طوفان ها تاب مقاومت نیاورده و ضمن اتلاف و نابودی تلاش های دامداران موجب وارد آمدن خسارت مالی و جانی فراوانی شده است..

وی احیای مجدد نیزارهای هامون و حیات این صنعت را نیازمند دریافت حقابه از کشور افغانستان و یا انتظار ورود آب از این کشور در هامون دانست و افزود: در حال حاضر نه تنها آثاری از نیزارهای انبوه به جای نمانده است. بلکه گونه های مقاوم به خشکی نیز به دلیل تردد دام ها و لگد کوبی شدید و همچنین بستر خشکیده دریاچه از بین رفته است..