هنر نیز جایگاه پررنگی در زندگی شهریار داشت. او علاوه بر شاعری، در موسیقی و خطاطی نیز ماهر بود و یکی از نوازنده‌های بنام سه‌تار در تبریز به شمار می‌آمد، طوری که گفته می‌شود آن‌قدر خوب سه‌تار می‌نواخت که اشک است.ادش ابوالحسن صبا را نیز جاری می‌کرد. 

شهریار دوران کودکی خود را درمیان روستائیان پاکدل آذربایجانی گذراند. اما هنگامی که به تبریز آمد مفتون این شهر جذاب و تاریخ ساز و ادیب پرور شد. دوران تحصیلات اولیه خود را در مدارس متحده ، فیوضات و متوسطه تبریز گذراند و با قرائت و کتابت السنه ترکی ، فارسی و عربی آشنا شد.

محمدحسین بهجت تبریزی در مدرسه‌ی متحده و فیوضات درس خواند، سیکل خود را در مدرسه‌ی فردوسی شهر تبریز به اتمام رساند و برای ادامه‌ی تحصیل رهسپار تهران شد. حضور او در مدرسه‌ی دارالفنون در سال و سپس وارد شدن به مدرسه‌ی طب در سال تا حدی مسیر زندگی او را تغییر داد؛ مسیری که گویی است.اد شهریار چندان علاقه‌ای به آن نداشت.

همچنین ابن یمین در آثار خود می‌نویسد؛ ایرانیان باستان برای نوشتن موضوعات مختلف از پوست حیواناتی مثل گاو، گاومیش و گوسفند است.فاده می‌کردند. علاوه‌بر این اورمان کردستان یکی از مناطقی است. که قدمت چرم ایران را بیش از گذشته نشان می‌دهد. بر اساس نوشته‌هایی که در این محل پیدا شد و هم اکنون نیز در موزه بریتانیا نگهداری می‌شود، در زمان اشکانیان است.فاده از پوست حیوانات برای نگارش مسائل مختلف بسیار رواج داشته است.. نکته جالب توجه اینجاست که این صنعت از همان ابتدا در میان مردم ایران محبوب بوده است..

در دوره دوم پهلوی شرکت‌های خصوصی با واردات ماشین‌های غربی از آلمان و ایتالیا در این حوزه پیشرفت زیادی کردند. البته است.فاده از محصولات شیمیایی مختلف و البته موادی که از کشورهای غربی وارد می‌شد، نیز در این پیشرفت بی‌تاثیر نبود. همین موارد سبب شد که کیفیت چرم ایران تا حد زیادی افزایش پیدا کند.

اگر بخواهیم نگاه کلی به عرصه چرم در دنیا داشته باشیم، هر کشوری که در زمینه کشاورزی و دامداری زیرساخت‌های لازم را داشته باشد، پتانسیل لازم در این عرصه را دارد. ایران نیز یکی از کشورها به شمار می‌آید که با وجود بیش از از گونه‌های دامی مختلف و علفزارهای فراوان توان بالایی برای دیده شدن در عرصه چرم را دارد. درواقع می‌توان ادعا کرد که ایران با وجود پتانسیل بالایی که دارد، یکی از کشورهای مستعد در حوزه دباغی و تولید چرم است..

از این رو در سابقه طولانی چرم در تاریخ باستان ایران هیچ شکی وجود ندارد. اما رفته‌رفته این محصولات چرمی شکل تازه‌ای به خود گرفتند و صنعت این محصولات نیز پیشرفت‌های زیادی به خود دید. به گونه‌ای که با پیشرفت تکنولوژی نام کارخانه‌های چرم‌سازی به میان آمد. در دوران قاجار تلاش‌های زیادی در جهت ایجاد و ساخت کارخانه‌های چرمی صورت گرفت، اما متاسفانه واردات ماشین‌های فرآوری چرم با موفقیت انجام نشد.

چرم یک کالای بین المللی است.. علاوه بر این، می تواند در شرایط مرطوب، تازه، پوسته، تمام شده، شور و بسیاری موارد دیگر به دست آید. ساخت چرم در طول سال ها به یک فرآیند تکنولوژیکی تبدیل شده است.. هزاران سال پیش، این کار با است.خراج آب از چوب برای حفظ پوست حیوانات از پوسیدگی صورت گرفت. با این حال، امروزه هزاران کارخانه دباغی وجود دارد.